Akþam olmuþ ay ýþýðý vuruyor yüzlerime Iþýl, ýþýl parlýyor yýldýzlar Bu mehtap bu güzellik yine de, fayda etmiyor düþlerime Çünkü fýrtýnalar esiyor içimde. Anýlar birer, birer yoklarken gözlerimi Þaþkýn, þaþkýn bakýyor mehtabýn yýldýzlarý halime…
Uyumak istiyorum Býrakmýyor ki anýlarým uyusam yerimde Kiminde gözlerim dalýyor kiminde gözlerim doluyor Anýlarýn… Her biri dün gibi duruyor belleðimde.. Çocukluðum mu, desem Gençliðim mi desem, yoksa okul yýllarým mý desem Her biri bir kâbus gibi çökmüþ üzerimde..
Mesela biri var. Hiçbir zaman hatýrlamak istemediðim bir hakikat o bende. Sanki kendini gözlerimin içine, içine sokuyor. Bu hakikat, Var gücüyle bir balyoz gibi iniyor, korku içindeki titreyen yüreðime. Sonra.. Küfretmek geliyor içimden kaderime, Kendime! Ýþte o hakikat aklýma geldikçe..
Birden bir ambulans geçiyor, Ýçim burkuluyor tüylerim dersen, diken, diken ayaða kalkýyor Siren sesinden. Bana bu bile bir geçmiþi hatýrlatýyor þaþýyorum bir zamanlardaki halime Ve þükrediyorum, Bana bu günleri gösterene…
Yavaþ, yavaþ aðýrlaþýyor gözlerim Geçmiþ yýllarýn yorgunluðu varken üzerimde Meðer çoktan dalmýþým, Bir uyandým ki, üþüyorum uyuyup kaldýðým yerimde.
22 Haziran 2013-07-22 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.