kollarýmý açýp durmaksýzýn koþuyorum
üstelik gözlerim yýldýzlarda
gözlerim bir dolu özlem
dokunup sarýldýkça, çektikçe içime seni
bulutlanýyor gökyüzüm
yaðdýkça mavi
her taraf yüzün
kýzýl çiçekler boy veriyor
öptükçe dudaklarýndan
bunca karanlýk ortasýnda
çamura ve çoraða inat
yeþilin senin nasýl da gülümsüyor bak
yarenim, can yoldaþým, gökkuzgunum
yeryüzünü kralsýz, gökyüzünü kuralsýz
seven o insanlar misali
tüm kibirperestlere inat
aþkla, sevgiyle nasýl da kanatlanýyoruz bak
üstelik yaklaþýp yýldýzlara
akýyoruz uzayýn sonsuzuna