Sere serpe uzanan bedenin kollarýmýn arasýnda Fesleðen kokan tenine hasret mi kalacaktým...
Ya ruhun ?
Unutmayý deneyemem ... Döneceðini umut ederek , ölemedim aþkýndan...
Olmuyor sebebim... Ölüm bile koymuyor... Hiç Olmuyor bu sensizlik... Umut etmeden yaþanmýyor...
gün gelir rüyamda bile olsa bana yeniden gülersin diye bekledim... içim sensizliðe terk etmiþken duvarlarýný yýkamýyorum... içimden kopanlarý görme , terk edilen harabemde... Yutkunduðum boðazýmda kördüðüm...
Kýsmet deðilmiþ demek yetmiyor... Bitti kelimesi ile sevdam son bulmuyor Susamýyorum...
Kelimelerimi toparlayýp gözlerine teslim edemem kinimi... Sevdamý çýkartýp yüreðimden gözlerinin önüne seremem ki... Uzaklarý yakýn edemem ki...
fesleðen kokulu yarim...
Vur ! bam telime dokun son bir kez daha... Vur gözlerinle yaþamým son bulsun kapat sende üzerime , yedi eþit tahta...
Söyle ömrümün narin gülü... Ayrýlýk biz istemeden de mi yaþanýrdý... Ayrýldýk ! Toprak sana kavuþtu... Ya Ben !?
Yunus Özkan
20.07.2013 / 21:55
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.