Deliler ( 1. Kısım )

Hafýzamý zorluyorum
Ne ki acaba
Hatýrladýðým en eski þey ?
Üçüncü yaþýma inebildim
Ýmkansýz gibi zaten ötesine geçebilmek.
Kezban Bacý var
Anýmsadýklarým arasýnda.
Ýsmini hatýrlayamadýðým kýz arkadaþým
El sallýyor arabanýn arka camýndan bakarak.
Taþýnýyorlar mahalleden
Aðlarken öðreniyorum
Ayrýlýðýn tadýnýn acý olduðunu.
Ýlk arkadaþýmsa abim.
Dýþarýya çýkartýyor beni
Top oynuyoruz.
Çok fazla aný beliriyor belleðimde
Ama bulanýk hepsi
Net þekilde hatýrladýðým
Bir de Deli Osman var
"Deli Osman geliyor"
Diye baðýrýyor bütün çocuklar
Oynadýðým oyunu býrakýyorum hemen
Telaþla koþuyorum eve doðru
Tahtadan bahçe kapýsýný açýyorum
Hýzla içeri girip sürgüyü sertçe çekiyorum
Güvendeyim artýk
Daltonlarýn Kanada sýnýrýný geçtiðinde
Red Kid’in onlara dokunamadýðýný
Görmüþtüm çizgi filmde.
O sürgüsünü çektiðim kapý da
Bir sýnýr kapýsýydý benim için.
Ne de olsa evimle dýþ dünyayý
Ayýrýyordu birbirinden.
Annem dýþarý çýkabilmem için
Süreli vize veriyordu mesela:
"Akþam ezaný okunmadan evde ol !"
Ama her zaman bu süreyi
Kullanamýyordum sonuna kadar
Deli Osman hatýrlatýyordu bana
Evimin yolunu.
Bu kadar yer etmiþken
Deli Osman çocukluðumda
Canlanmýyor nedense yüzü kafamda
Belki de hiç görmemiþimdir onu
Belki de her "Deli Osman geliyor"
Nidalarýný duyduðumda
Korkmuþumdur arkamý dönüp bakmaya.
Üç yaþýndayým ne de olsa
Bilmiyorum deliler nasýl görünür...

...

Sosyal Medyada Paylaşın: