Deliler ( 2. Kısım )

...

Biraz büyüdüðümde yüzleþtim bu korkumla
Baþka bir mahalleye taþýnmýþtýk
Deli Emine efsanesi herkesin aðzýndaydý
Sinirlendiði zaman
Süratle giden bir otobüsü
Koþarak yakalayabiliyormuþ
Söylenene göre
Sahipsiz gördüðü çocuklarý da kesiyormuþ
Saçlarý sarý ama biraz kýrlanmýþ,
Yanaklarý kýrmýzý,
Kaþlarý çatýkmýþ anlatýlanlara göre.
Korkuyordum
Ama merak da ediyordum
Sekiz yaþýndaydým artýk
Kocaman olmuþtum
Korkmak yakýþýk almazdý
Mutlaka görmeliydim
Nerede bulabilirdim ki onu ?
Bir gün ýssýz bir sokakta
Çýktý karþýma
Ecel terleri dökmeye baþladým
Ya beni de keserse !
Kaçmayý geçirdim aklýmdan
Sonra bir otobüs kadar
Hýzlý olamayacaðýmýn farkýna vardým
Ben bunlarý geçirirken içimden
Hýzlý hýzlý ve söylene söylene
Geçti gitti yanýmdan
Hýzlýydý
Ama otobüsü yakalayamazdý
Sinirliydi
Ama sadece kendi kendine söyleniyordu
Ne kadar güzel dýþlamýþlar büyüklerim onu
Ve benim de dýþlamamý istemiþler
Çocuklarý keser
Yalanýný uydurarak
O gün gördüðüm ilk deliydi o,
Efsanevi bir varlýk gibi tanýtýlan.
Benden bir farký olmadýðýný
Öðrenmiþtim o kocaman (!) yaþýmda
Öðrenmenin yaþý yokmuþ gerçekten...
Þimdi büyüdüm
Baþka bir semtteyim
Burda da bir deli var
En azýndan insanlar öyle söylüyor
Evet, doðru tahmin
Benim o
Delilere deli diyemeyen ben...
Sosyal Medyada Paylaşın: