Ruhuma üflenmiş Mecnun’luk !

Bahtýma takýlmýþken bir kara çalý,
ben nasýl tutayým gülü.
Ben nasýl ulaþayým gülüme.
Ben nasýl bakayým gül cemaline.

Kalbime doðuþtan iþlenmiþ kara büyü.
Vaftizim kendime, abdestim kendime.
Dinden çýkmadýk, aþktan çýktýk, artýk büyü.
Ben nasýl aþký býrak derim kendime.

Ruhuma üflenmiþ yaratýlýrken Mecnun’luk !
Aþýk olmam ceza mý bana, ödül mü bana ?
Maþuk varsa, kesinlikle ödüldür Mecnun’luk !
Artýk Sen’de izin ver, Maþuk olmama !

Uður ÝNCEKARA
Yazým Tarihi : 25 Haziran 2013
Sosyal Medyada Paylaşın: