Sen geldin ya!
Sen geldin ya!
Ne sisler bulvarýnda ölürüm,
ne de Barakmuslu mezarlýðýna gömülürüm,
artýk ne Aðustos engeller çýkmamý,
ne de aðrýsý Ýstanbul’un.
Biraz Attila Ýlhan,
biraz Cemal Süreya,
biraz da vole atalým dimi!
Orhan Veli tadýnda…
Hep auta gitmesin þutlar,
Biraz da gol olsunlar.
Hem de doksandan…
En sonunda,
Metin Oktay gibi,
deldim aðlarý,
ve kýrdým þeytanýn bacaðýný.
Buldum mutluluðu,
seninle huzuru,
þampiyonluðu.
Sen geldin ya!
Ne bir yeri özlerim,
ne de Ýstanbul’u gözlerim.
Kuþ olur uçar sözlerim.
Öyle manalý öyle güzel ki gözlerin,
caný çýksýn Ýstanbul’un,
adý çýksýn her doðrunun,
kaný çýksýn uzaya yolculuðun,
sadece senle olsun sonsuzluðum…
Ama hep uyuyarak gitmeyelim yolu.
Hiç düþünmeyelim olmayacak sonu.
Belli deðildir dünyanýn saðý solu.
O bizle oynayacaðýna,
biz mutlu olup ona atalým golü!
En sonunda,
Metin Oktay gibi,
deldim aðlarý,
ve kýrdým þeytanýn bacaðýný.
Buldum mutluluðu,
seninle huzuru,
þampiyonluðu.
Sen geldin ya!
Ben iki kere geldim sana,
kucak dolusu aþkýmla.
Her gün tomurcuklanacak,
her geçen gün açacak gülümüz.
Ve de hiç düþmeyecek yüzümüz.
Aþkýn zincirindeyiz,
kopmayacak hiç kilidimiz.
Çünkü büyük bizim sevgimiz…
Ama sakýn ha bölmeyelim ekmeðimizi,
ortadan ikiye hayatý þöylelelemesine…
Görmeyelim her beyazýn üstündeki kiri.
Ve hep bilir adýmla gidelim her yere…
En sonunda,
Metin Oktay gibi,
deldim aðlarý,
ve kýrdým þeytanýn bacaðýný.
Buldum mutluluðu,
seninle huzuru,
þampiyonluðu.
Sen geldin ya!
Evet geldin.
Tam da þimdi geldin þiirin üzerine.
Ve biz yan yana büyüdükçe,
bu þiirde uzayacak böyle.
Her senle geçen yýla,
her ömrüme ömür kattýðýnda,
aþkýmýz iyice gidecek sonsuzluða.
Çünkü bizim sevdamýz gerçek hayatta…
Benim baktýðým gibi sende hep bak bana.
Kýrpmayalým kirpiklerimizi zamana.
Ve biz böyle bir aþkla yaþadýkça,
ne kýyamet ne de cehennem yaþamayýz sonunda.
En sonunda,
Metin Oktay gibi,
deldim aðlarý,
ve kýrdým þeytanýn bacaðýný.
Buldum mutluluðu,
seninle huzuru,
þampiyonluðu.
Þimdi ey baþýný,
öpeyim alnýndan,
helalimsin diyeyim,
seviyorum seni diyeyim,
gerçekten bitmeyecek diyeyim.
Þimdi ver elini,
ver elini ki sevdiðini bileyim,
beni özlediðini bileyim,
beni býrakmayacaðýný bileyim.
Hadi sende benim sana dediðim gibi,
seni seviyorum de bana,
de ki;
Metin Oktay gibi,
deleyim aðlarý.
Ve harbiden kýrýyým þeytanýn bacaðýný,
daha çok mutlu olayým,
huzurla dolayým,
sonsuzluðu tadayým,
seni yaþayayým…
Uður ÝNCEKARA
Yazým Tarihi : 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.