...
sen uyuyordun ben geldiðimde
ve hiç hissetmedin dudaklarýnda, bana ýslattýðýn kelimelerini öptüðümü
uyuyordun sen
uyanmaya kýyamadýðýn bir ruyanýn içindeydin
ben uzandým yanýna, hâlbuki bana ayrýlmýþ bir yer yoktu belki de
belki de ben
tamamen bir boþlukta, imkânsýz bir kurtuluþ beklerken uzandým yanýna
ya da yanýna uzandýðým ölüm müydü
ölümdü belki de
senin uyumuþ, benimse uyanýk hâlim
senin sözlerinken nefesim
kapanmýþ dudaklarýn, gözlerin
yaþamak nasýl imkân kýlar bu hayatý
ya da nasýl bir ince sýzýyým
sen uyuyordun koynumda
koynum hüzün doluyor sen uyuyunca…
yazýlýrken iðde kokulu mektuplar
saçlarýndan koklanýr sandým
bulut yüzlü çocuklar
sanýlar
sanýlar
sancýlar
senden arta kalan
aðlamaklý bir sonbahar...
biriktikçe kelimeler dilimde
niyeti bozuk aðrýlar çöküyor
yüreðimin sen iklimlerine...
yetmediðim yetinmediðim
her mevsim için
bir parantez açýyorum
gözlerinin renginde
ve saklanýp renklerin anlamlarýna
yine seni buluyorum
lanet olasýca karþýmda
senden arta kalan yaðmurlarla
bir ülke çiziyorum kaf daðýna
gözlerinin renginde...
savunmasýz kaldý aklýmýn ipleri
yakýldý þehrimin denizleri
genizime kaçtý
yalandan insanlarýn cesetleri
ölüm haktý
kekeme sessizlikler sinmiþ nefesime
vicdan yasaktý
ben konuþtukça
pul pul döküldü
duvardaki küflü yansýmalar
dilimin altýnda büyüdü
maviye yangýn çocuklar...
kýmýltýsýz duruyor þimdilik içimdeki rüzgâr
ahraz yanýlgýlar silsilesinde
saklanýyor
bildiði bilmediði tüm dillerden
dýþarýdan bakarsan
okuyamazsýn rüzgârýn rengini
içine düþersen
içinde
içiMde
güneþle oynar buzdan çocuklar…
gözlerini izliyorum þimdi
yanýma uzanmýþ ölümden…
ve..
birazdan yakacaðým mektuplarýný
daha vakit erken
küllerinden doðuracaðým seni
senden arta kalan uykularda
rüyalarýmdan asacaðým kendimi
daha vakit varken...
(( elçin ))
onaralýkikibinoniki