Uyan
An fecir anýdýr kaldýr baþýný!
Gün tepede sana gülümsemekte.
Sarmýþ topraðýnýn her karýþýný
Bir þehit ordusu, uyan demekte.
Ellerini açmýþ sana asuman,
Dualarla gelir yaðmur ve rüzgar.
Sen kendi özünü bildiðin zaman,
Düþmanýn sillesi ne iþe yarar.
Bir zaman önünde kutsal günlerden,
Her derdin çaresi temenniler var.
Kalbini Allah’a açtýðýn yerden
Aþk girsin, ötesi elbet gülbahar…
Hangi kýlýç keser; aðlayan bir göz
Sevdalý bir umut var ise serde.
Ne söylersen söyle ‘hu’ diyen bir söz
Kucaklar semayý inler seherde
Sen yürürsün, sýra sýra atlýlar
Ardýn sýra gelir beyaz ve aldan.
Diz çöker, ruhuna secdeler kýlar,
Çýkýp o koskoca tarih masaldan.
Bedir’den uçarsýn Çanakkale’ye,
Adýný bekaya taþýr melekler.
Yüreðin nalansa ya Rahman diye,
Gayrý bedenine cennettir her yer.
An fecir anýdýr kaldýr baþýný!
Zeval vakti düþsün cemre topraða.
Topla gazelini, topla taþýný,
Yeniden giriver o altýn çaða…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.