bu sabahta gözlerini aldým karsýma, senden habersiz hani severken de izin almadan nasýl aldýysam seni yüreðime.. bekledim o günlerdeki gibi kendimi kara yuvalarýnda görmeyi çocuk sevincimi...mutluluðumu,..huzurumu.. ne zaman düþürdün be sevdiðim göremiyorum.. kendimi bulamýyorum.. ben orda deðilsem hangi boþluklardayým dudak ucu tebessümlerim boðuluyor gözyaþlarýmla nasýl toparlarým kendimi bilmiyorum yaralý yüreðimde saklarken bölük pörçük parça izlerini bitiremiyorum seni.. yok edemiyorum.. nefret edemiyorum.. sen orda baþka tenlerde can bulurken ben burda sabrýmý daha ne kadar tazelerim Aþk diye bildiðim içim yanýyor caným acýyor ölecekmiþ gibiyim...
Aþk-ý Kýyamet Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşk-ı Kıyamet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.