ARTIK BENİ YAMA YAPMA YARALARINA

ARTIK BENÝ YAMA YAPMA YARALARINA

Usulca yanýma geldi.
Kýrgýn bakýþlarýný düþürdü yüreðime.
Görmediðim bir suret getirmiþti bana.
Sanki gülüþleri sonradan eklenmiþti yüzüne.
Kýsýk bir sesle merhabalaþtýktan sonra.
Bir sigara çýkardý ve bana da uzattý.
Her zamanki yerdi bize þahit olan.
Yosun kokulu kasabanýn sahiliydi, iki eli bir arada tutan.
Yýllardýr buraya gelir balýkçýlarý izler, denize bakýp hayaller kurardýk.
Baþý omzumda olurdu ve saçlarý savrulurdu gözlerime.
Sigarasýndan derin bir nefes çekti ve.
“Biliyor musun” dedi.
“Nesini sevmiyorum bu kentin.”
Konuþmama fýrsat vermeden lafa koyuldu.
Anlatmaya baþladý.
“Bu þehirde baþlayýnca kararmaya hava.
Benimde kara bulutlar çöker yüreðime” dedi.
Nasýl yani demeden.
“Sen olmadan diyorum, sen olmadan hep böyleydi ömrüm” dedi.
“Akþamlar çabuk inerdi bu sahil þeridine.
Balýkçýlar kendilerini çekerdi aðlarýnda.
Herkesin kavgasýydý 3 kuruþ ekmek parasý.
Benim bir tek kavgam sen oldun.
Hep sana yaraladým kendimi ,”
Anlamsýz bakýþlarla
Bir o kadarda þaþkýnlýkla ne yani BENMÝYÝM BÜTÜN BUNLARA sebep dedim.
“Evet” dedi usulca evet “sen sebebim oldun.”
Hoþuma gitmiþti þimdiye kadar hiç böyle sözler duymamýþtým ondan.
Ve devam etti.
Umarsýzca sana çýkardý tüm yollar.
Þu yollara ben ne gidiþler ektim dedi.
Aklým bir süre izne çýktý sanki.
Devam etti.
“Sen ve Ben, Biz olamayacaðýmýzý sana söylemeden geçip gittim her defasýnda.”
“Nasýl Yani ?” dedim.
Ýþte o son kelimeydi beni öldüren.
“Hayatýna girmemiþ say beni” dedi.
“Girerken izin mi aldýn ki, giderken haber veriyorsun” dedim.
Sustu.
Konuþmalýydým, benimde vardý söyleceklerim.
Bana gidiþini miras býrakamazdý.
“Adýna ne þiirler yazdým.
Ne hayaller kurdum gözlerinde “dedim.
“Artýk bütün hayalleri yakabilirsin “dedi.
“Ýnsan iki kez ölür mü iþte ben öldüm.
Tek bir gelim bile kalmadý sana “dedi.
Öylece durdum ve sustum.
“Neden diye sormayacaksýn” dedi.
“Hangi sorunun cevabý olabilir ki bu cümle” dedim.
Hangi kalabalýk bu yalnýzlýða çare olur.
Þu boyasý dökülmüþ þehre inat uykularýmý kime bölerim ben hergece.
Ayaða kalktý ve iþte gidiyordu.
“Yaralarýna beni yama yapmaktan vazgeçebilirsin” dedi.
Ýþte gidiyordu, beni öylece cami avlusuna býrakýr gibi.
Her þey sus pus olmuþtu sanki.
Bir an denizler durulmuþ sandým ve avazým çýktýðý kadar baðýrdým.
Gitme, gitme , gitme.
Dönüp arkasýna bakmadan gitti.
Þimdi siz aþk diyorsunuz ya.
Aþk yaralamaktýr kendini bile bile.
Þimdi siz aþk diyorsunuz ya.
Aþk býrakmaktýr ömrünü þu sahil þeridine.
Uzun zaman geçmiþti.
Ne zaman alsam deniz kokusunu.
Hep o gelir aklýma, o lafý çýnlar kulaklarýmda.
Beni yaralarýna yama yapmaktan vazgeç.
Vazgeçtim ey sevgili.
Artýk geçmiþimde kanayan en büyük yarasýn.
Seni týkýyorum kanadýkça her defasýnda yarama.
Ve artýk seni yama yapmýyorum yarýnlarýma..

Gökhan SARI
Sosyal Medyada Paylaşın: