İÇİMDEKİ MUSALLA
ÝÇÝMDE’KÝ MUSALLA
Biliyorum aðzým’da aþk varken konuþtum diye sýrtým’dan vurdun beni.
Þimdi nerde eli kanlý bi katil görsem, kendime doðrultuyorum mavzerini.
Beni vur ,
Beni parçala ,
Beni ikiye böl, gýgým çýkmaz inan ki .
Ben korkuyu þerbet niyetine yüreðime dökmüþüm
Ki hala felçlidir solum’dan aþaðým.
Seninle ayakta duran ben
Artýk protezli düþler adýmlýyor sokaðýna.
Koþma, kaçma benden, zaten bir ayaðým diðerin’den kýsa, yetiþemem sana.
Kapýmýn anahtarýný çevirmekten acizim
Seni sevmek gibi aðýr bi savaþtan çýktým ben.
Sevgilim ,
Görüyorum’ki ;
Benden götürdüklerini kendine ganimet eyliyorsun.
Yanýlýyorsun sevgilim, yanýlýyorsun.
Biz sevda ekip ayrýlýk biçtik
Ben üvey evlat istemedim, ama sen yandaþ eyledin kendine.
Þimdi þehrin tüm kapýlarýný kitle !
En militan kelimeler yaz sokaðýn kaldýrým taþlarýna.
Bu kan davasý büyük ,
Alýþmalýsýn bu zelzelelere
Ben alýþýðým ama senin ilk maðlup oluþundur aþka.
Bilirsin !
Vebali büyüktür gidenin açtýðý yara’nýn.
Hadi satýþa çýkar benden çaldýklarýný, sönmüþ bi yüreðin son lavlarýdýr onlar.
Aðzýn iyi laf yapar bilirim, zamanýn’da az’mý sattýn bana üç kuruþluk yalanlarýný.
Söyle sevgilim ?
Kaçýn’cý el’den sonra bana sýra gelir,
Hadi bak kuruyorum yüreðime salýncaklarý ,
Eðer yine’de istemezsen, beni sallarsýn sen devam edersin yolsuzluðuna.
Evet bilirim sen çok iyi gidersin !
Ben iki elimle dahi kaldýramazken bu aþký,
Sen tek elini kaldýrýp bana el’veda diyensin.
Ama söyle kadýn !
Hangi kente göç edeceksin beni göçük altýn’da býrakarak.
Hangi þarlatan imaja bürüyeceksin yüzsüzlüðünü.
Oysa ben ;
Beni saklayan gözlerin cennetini kilometrelere sýðdýramazken,
Sen unutacakmýsýn beni gittiðin yerde.
Sana söylüyorum kadýn, saðýr’mýsýn ?
Unutabilecek’misin, yakabilecek’misin beni cehenneminde.
Sana bi tavsiye sevgilim !
Önce gözlerimi daðla bakýþ açýmýn gardý düþþün.
Sonra çarmýha ger yüreðimi , sana gelene kadar çok kýrýþmýþtý zaten.
Daha sonra elimden tut ayaða kaldýr beni.
Seni çýðlýðýna kurban eden týrnaklarýmý sök tenimden.
Sadist ol bu kez bana karþý.
Merak etme !
Ben acýyan yerlerime yokluðunu basarým.
Sen el sürme ah edersem kopar dilim
Yeminim var bu aþkýn cenazesin’de saf tutmaya.
Önüme geç baþýn’da bir sarýk , üzerin’de kefen rengi beyazýmsý elbise.
Kadýn’dan imam’mý olur diyenleri þaþýrt
Ben seni farklý bi bakýþ açýsýyla sevmiþtim zaten.
Sonra dön bir bak ardýna,
Geride kalan sen’mi ben’mi diye ?
Sonra usulen sor nasýl bilirdiniz diye ?
Kendi içinden’de öylesine iyi bilirdim kelimesini tekrar eyle
Yeter artýk kalksýn cenazem için’den..
Mezar kazýlý daha fazla beklemesin bu ölü..
Artýk !
Bir musalla sessizliðin’de geçiyor ömrümün saçak altýna sýðýnmýþ gençliði.
Bir tabutun içinde’ki ölü kadar sessizim.
Sadece soruyorum size ,
Siz hiç kirpikleriniz’den bir aþký intihar ettiniz’mi ?
Gökhan Sarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.