Senden bana bir tek þey kaldý. Fotoðraflardaki tebessümün. Merhem gibiydi ellerimi tutuþun, Dilsiz bir þairin, Ýþaretle anlatabildiði tek sevgi’ydi gülümsemelerin. Rüyalardan çalýnmýþ melekler gibiydin. Hadi çocukluðumuzdaki gibi yapalým yine, Saðým solum söbe, Neredesin be!
Aldýrma yalnýz gecelerde döktüðüm gözyaþlarýna, Bilirsin duygusaldým her zaman, Bir film izlerdik beraber, En dokunaklý yerinde, Gözlerim yine þelale.
Yýllar pek bir þey kaybettirmedi bana, Kýrýþýklar var yüzümde, Torunlar alay ediyor, "Dede, senin yüzün neden böyle" diye. Kader çizgisi desem anlamazlar, Pekte laf geçiremiyorum aslýnda. Haytalar nede büyüdüler. Görmelisin, okula baþladýlar bu sene. Küçük olan, harçlýk koparmadan gitmiyor, Büyük olan ise, aþýk olmuþ. Sevdiði kýzý bana anlatýyor.
Günlerim böyle geçiyor iþte, Hayat kaynaðým, öyle özledim ki seni. Fotoðrafýn, gömleðimin sol cebinde. Bakýp bakýp dalýyorum uzaklara.
Bu aralar saðlýðým pek yerinde deðil, Elime bir baston verdiler, Sokak sokak dolaþýyorum, Sakýn kýzma cancaðýzým eve bile sýðamýyorum.
Kaç zamandýr güneþ, küskün oldu tenine. Dokunmaya kýyamazdým,
- Haným, olmadý mý daha çay? - Geliyorum bey, sabret.
Sabýr mý kaldý cancaðýzým, Öyle özledim ki o günleri, Yüzümdeki çizgilerde taþýyorum her birini, Her gün býkmadan usanmadan, Fotoðraflarýmýzýn olduðu albümü çýkarýyorum sandýðýndan, Her anýmýzýn üstüne, Binlerce gözyaþlarý döktüm ben her gece,