BİR TUHAF DURUM.!
Adem kulu bir tuhaf mayamýzda var herhal,
Kim çok baðýrýyorsa hemen ona koþarýz.
Bir köþede sessizce duranýn caný yanar,
Onu göz ardý edip bir noktadan sayarýz.!
Nokta kadarda belki deðeri yok gözlerde,
Sessiz çýðlýklarýný yüreðinde gizlerde.
Bir köþede sabredip sükut edip beklerde,
Biz onu adam deðil hiç yerine koyarýz.!
Þimdi adaletmi bu bu nasýl insanlýktýr,
Adý insanlýk ise insan ne tür varlýktýr.
Bilen varsa söylesin bu ne vicdansýzlýktýr,
Biz en çok bize deðer veren dosta kýyarýz.!
Kýymak dedim ya þimdi bu sözcükde az gelir,
O dost en ilk fýrsatta lime lime edilir.
Fýrsat bile vermeden hemen hüküm verilir,
Adý çýkmýþ dokuza on demeden asarýz.!
Oysa ki bizi en çok düþünendir yanandýr,
Gýyabýmýzda dua niyaz ile anandýr.
En zor günümüzde o yanýmýzda durandýr,
Kýrk yýlýn baþý bir kez hal ve hatýr sorarýz.!
Kul TÝRYAKÝ böylesi dost baþýmýzýn üste,
Biz baðýrana deðil koþarýz sessiz dosta.
O bizim için nimet gözden ýrak olsakta,
Gönlümüzdedir her dem bu canda can sayarýz.!
13 Temmuz 2013
02.23
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.