BOMBOŞ BİR KENT.!

Yalnýzlýðýmý yendim baþardým en sonunda,
Sensizlikle bir türlü baþ edemedim ey Yar.!
Kem talihim bir dirhem gitmiyorki yolunda,
Ne yaptýmsa olmadý düzeltemedim ey Yar.!

Dil nasip kýsmet diyor gelde yüreðe anlat,
Þu dünya benim olsa gözümde yok saltanat.
Sen olmadýktan sonra olmuyor bir þeyden halt,
Yüreðe söz geçirip dinletemedim ey Yar.!

Yalnýzlýðýmý yenip galip gelsem ne olur,
Bu þans benimle iken nereye gitsem bulur.
Sanmaki yokluðunu bu Ýstanbul doldurur,
Bir tek sen yoksun yüzüm güldüremedim ey Yar.!

Her bir metre karesi senden bir iz taþýyor,
En kuytu köþe bucak seni hatýrlatýyor.
Þu Kýz kulesi bile bana bön bön bakýyor,
Sen yoksun ya kendimi sevdiremedim ey Yar.!

Sözün özü þu cano,sen yoksun tatsýz bu kent,
Bu koskoca Ýstanbul takmýþ boynuma kement.
Türkü dinlediðimiz bomboþ kalmýþ nihavent,
"Bul getir" türküsünü söyleyemedim ey Yar.!

Kul TÝRYAKÝ ayrýldý boynu bükük oradan,
Sen olmayýnca bu kent olmuþ gitmiþ sýradan.
Ben umudu kesmedim sabýr vermiþ Yaradan,
Adýn dua bu dilde düþüremedim ey Yar.!

18 TEMMUZ 2013
Ýstanbul/üsküdar
16.27
Sosyal Medyada Paylaşın: