"HERCAİ" ve "KARDELEN"

Sen sevgili...!
Her aklýma düþtüðünde hissediyorum,
Ýçimde bir þeyler eriyor,
Ve ben eriyerek biraz daha tükeniyorum,
Her seferinde,
Kurtaramýyorum,çýkaramýyorum,aklýmý fikrimi,
Kendimi senden..
Yürek yarým dil lal olsa bile yapamýyorum..!
Kendime kýydým kýyýyorum,
Sana oldu bitti kýyamýyorum.!

Yine bildiðin gibiyim yani,
Deðiþmiyor deðiþtiremedim ben beni,
Ellerim yine ayný dizlerim gibi,
Her resmine baktýðýmda,
Titriyor yavaþ yavaþ,
Eskiden ellerine dokunduðumda titrediðimi hissederdim,
Bal bakýþlarýna dayanamaz yanýmdayken bile özlerdim,
Daha fazla sabredemez gözlerimden damla damla yaþ dökerdim,
Ve sen kýzardýn bana,
Kýzardýnda silerdin gözyaþlarýmý,
Þimdi özledim ya,
Ýllaki belki okursun diye,
Sesimi sana duyuracaðým ya,
Bak yine;
Bu titreme sarýyor dalga dalga,
Ruhumu bedenimi.
Bir korku kaplýyor içimi,
Ölüm korkusundan beter,
Bu yalnýzlýk korkusu nöbetlerinde,
Her aklýma düþtüðünde,
Kaybediyorum kendimi..!

Ahh be Kardelen,bir bilsen
Dilimde konuþmuyorki,
Tarif etsin eskisi gibi,
Bende;dilim lal olduðundan beri,
Kalemime kan damlattýrýp yazýyorum,
Mýra mýsra kuble kuble dertlerimi.

Ahh be Kardelen,bir bilsen,
Senin sevgin benim yüreðimin içinde,
"Birgül" deðil,kýr çiçekleriyle bezettiðim,
Bir aþk bahçesiydi,
Sen sabredemeyince,
Baharda açmayý seçince,,
Adýna "HERCAÝ"diyorlar,, bense Kardelenim hala,
Bildiðin gibi..
Ve ben karlarýn altýndan boynumu uzatýyorum,
Yüreðimdeki hasretinle sonsuzluða..!

Ahh be Kardelen,bir bilsen,,
Ýþte sebebi bu idin desen,
Ne idi benimle alýp veremediðin..?
Sevgin ile ýslandým,
Topraðýnla kurulandým,
Yemyeþil yapraklarýna saýldým sarmalandým,,
Sýcak nefesinle ýsýndým.
Mabedimdin huzur bulup sýðýndýðým..!

Ahh be Kardelen,bir bilsen,,
Ýþte sebebi bu idi desen,,
Ne istedin sevgimden,
Ne idi benimle alýp veremediðin,
Yüreðimi öldürürken,
Dur yapma kýyma sevgimize diyemediðim..!
Sen yokken dudaklarým kururdu,
Çatlardý sensizlikten,
Hiçmi vicdanýna danýþmadýn bunca zulmü,
Bana reva görürken,
Hayat acýmasýzdý zaten,
Birde ettiklerin beni periþan etti hepten..!

Þimdi;
Yapayalnýz bu adam,
Mahküm ettiðin sürgünlerde,
Çile yumaðý sarýyorum günbe gün,
Bak boynu bükük kaldý sevdam.
Parmaklarýn saçlarýmýn arasýnda dolaþmýyor,
Tenin tenimle buluþmuyor,
Ruhun ruhumla seviþmiyor,
Aramýza öyle bir duvar ördünki çelik parmaklýklardan,,
Bilmiyorum benimle son buldumu kavgan..!!

Zorluyorum bazen,
Ne eymeye ne bükmeye ne sökmeye,
Gücüm yetmiyor,
Gün be gün sürgünlerde,,
Eriyerek ölümü bekliyorum kahrýmdan..
Ahh be Kardelen,,
Ne istedin bir sana adanmýþ canýmdan...!!

26 ocak 2012
17.32
ÝSTANBUL




Sosyal Medyada Paylaşın: