Seni ne kadar sevdiðimi benim olmadýðýnda anladým. Seni ne kadar özlediðimi benden gittiðinde anladým. Bazen yeni doðan güneþ gibi doðdum. Bazen hep batan güneþ gibi battým. Her bir þeye alýþtým da sensizliðe asla.
Sensiz kaldýðým günden beri gülemiyorum. Kalem tutamýyor, þiir yazamýyorum. Baþkasýna bakamýyor, sevemiyorum. Ahh yanýyorum, aðlýyorum; sensiz olamýyorum. Her bir þeye katlanýyorum da sensizliðe asla.
Olurda beni sana sorarlarsa:’Bilmiyorum.’ de. Baktýn ki olmuyor:’Haberim yok.’ de. Beni aklýna düþürürlerse:’Dönmeyecek.’ de ’Öldü!’ de. Neden diye sorarlarsa:’Benim yüzümden!’ de. Her bir þeye dayan da bensizliðe asla!
12.09.2012 NEVZAT ÞÝMÞEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Nevzat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.