Bayramlarýmýz vardý eskiden
Can dolusu sevgi taþan
Kýrmýzý pabuçlarýmýzý koynumuza alýp
Pembe düþlerin ortasýnda yalýnayak dansettiðimiz
Çocuksu rüyalarýmýz...
Grinin tonlarýnýn düþmediði
Henüz kirlenmemiþ hayallerimiz
Sevinçlerimiz...
Bayram namazýndan dönüþlerini beklediðimiz büyüklerimiz vardý
Ellerini öpmeyi istediðimiz
Mendillerimiz olurdu kenarý oyalý
Ýçi harçlýklý...
Dönme dolaplarýmýz vardý
Çýðlýklarýmýza arkadaþlýk eden
Çarpýþan otolarýmýz yoksa da
Çarpýþan kahkahalarýmýz vardý bizim...
Toz toprak içinde eve döndüðümüzde
Sevgiyle bakan teyzelerimiz
Halalarýmýz vardý
Bahçe kapýsýnda karþýlayan...
Komþularýmýz vardý
Kapýlarýný çalmamýzý bekleyen
Çocuksu hallerimizi gözleyen
Yaþlýlarýmýz vardý bir zamanlar
Kafesli pencere ardýnda
Kýrýþ buruþ yüzlerinden ýþýklar saçarak...
Þimdi tatiller var
Zillerine basmaya korktuðumuz kapýlar
Kilit üzerine kilit vurulmuþ
Yine mi geldi bunlar diyen
Aralýktan asýk yüzlerini görmekten korktuðumuz kapýlar...
Mendillerimi kaybettim bir kabusun orta yerine
Elime bir paket kaðýt tutuþturdular mendil niyetine
Ýsyan makamýnda gözyaþlarýmý toplamam için...
Sokaklar korku dolu
Dükkanlar kamera...
Köþedeki bakkal bizim bakkalýmýz deðil artýk
Marketler sarmýþ dört bir yaný...
Sancý dolu yüreklerimiz
Ýsyanlarýmýz
Hasretlerimiz
Ýhanetler kaldý geriye...
Ýnsanlýðýmýzý kaybettik birdenbire
Küskünlüklerin indiði sis bulutlarý arasýnda kör oldu gözlerimiz.
Yoksa...
Yoksa biz insan deðil miyiz???
Çocukluðumun bayramlarýný istiyorum
Kaybettim
Gören var mý???
BAYRAMINIZ GÜZELLÝKLERE VESÝLE OLSUN...
Asimaral... 19.ARALIK.2007