hiç bitmez sandýðým
mutluluklara kilitlendi bu aþk,
sensiz yaþadým acýlarýn en acýsýný...
maviler sonsuza açýlýr,
köpük sunardý Akdeniz
sevda yaðardý kumsallara durmaksýzýn,
suya hasret çöl misali
yangýnlarla içerdim yokluðunu
ne zaman martýlar uçsa bembeyaz
sen geçerdin içimden...
seni ben Akdenizle sevdim
sensizlik mavilerde yüzen bir yelkenli,
buðul buðul hâlâ içimde aþkýn;
mutluluk bir avuç tuz olsa
gözlerini içercesine içerdim;
düþlerinle daldým suya
sardý tenin tenimi
köpüklü mavilerce serin
esiyor efil efil
gözlerinin meltemi...
hasretin bir Temmuz yangýný,
y/anýyor ciðerimin sol köþesi
serseler ayaðýmýn altýna cenneti
sensiz inan yok neþesi;
gövdesinden kopuk
kurumuþ bir dal gibiyim...
caným benim;
yazýlmamýþ tutkular
dillenmemiþ duygular,
erise tümüyle yerinden
kaybolsa kutuplar
ve buz tutsa yeniden,
benliðimde sen hep tazesin,
kabaran her dalgasýnda Akdenizin
mavileri estiren
hasrete boðulmuþ
kýrýk bir yelpazesin...
yüzümü okþayan Akdeniz meltemi
ben seni unutmadým
bendeki hasretin demi
senin de hasretinde mi?!
Þaban AKTAÞ
07.07.2013