Düþünürsün bazen Ellerini uzatýrsýn ýraklaþýr aradýðýn Kalbine saplanýr bir aðrý Sine göçer ama neylersin!
Gökkuþaðý oluþur gözlerinde Gölgeler konar avuçlarýna Maðrur bir edayla dönüp durur etrafýnda daireler
Ýçinden geldiði gibi bir kahkaha at desen Unutmuþum, yoksunlaþmýþým derim
Her þey çölleþir, kuraklaþýr Engerek yýlaný gibi kývrýlýr hayat Kývrýldýkça küçülür Zehrini akýtýr ansýzýn Ölür içimdeki çocuk…
Ya o mavi Sahi neden siyahtý deniz?
Kaç zaman geçti artýk hesaplamýyorum Gün aðardýkça saçlarýmda aðarmaya baþladý Eskiden çekiyordum birer birer Ama artýk onlarda misafir Elimden gelen hürmeti gösteriyorum
Ne gündüzün ne de gecenin anlamý var artýk Tükenmiþliðin çaresizliðin ötesinde bir þey Anlamak isterken bütünlüðü Dehlizlerde kaybolduðumu farkettim Ve bir daha bulamadým kendimi
Bezirgan bulur mu diye çok bekledim Ne gelen vardý ne giden Sadece yalnýzlýk ve yokluk Geride býrakýlan kirlenen bir sayfa Ve ellerin uzanamadýðý bir diriliþ
Ellerim titriyor bazen Bak yine gözlerim doldu Ya Rab! Ne zaman dinecek bu acý Neyi hak etmediðimi soruyorum kendime Yada neyi hak ettiðimi!
Nerden geldiði belli olmayan Ýsmini dahi bilmediðim Güçlü bir kuvvet tarafýndan çekiliyorum Hiç sönmez dediðim içimdeki od Yavaþ yavaþ sönmeye baþladý
Sen hayata kahredersin Hayat tebessüm eder sana Þikayet etmez toprak; Baðrýný yararak filizlenirken tohum…
2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.