Duydum ki aþýkmýþsýn, doðru mudur de gönül? Aþkýna ispatýný bilsem, desende gönül?
Aþk; kömürü, yakuta çevirme sanatýdýr Harý düþen ateþle kavrulmanýn adýdýr Kanadý kýrýk kuþun, yanýk aðýz tadýdýr Harý ile kavrulup yananlara sor gönül Gördüðün rüyalarý hayýrlara yor gönül
Ferhat daðlarý delip, mecnun çöle karýþtý Nice aþýk bu yolda can vermeye yarýþtý Yolun sonu menzile, meþakkatle varýþtý Aþkýn ulvi yoluna girebilmek zor iþtir Yüreði duman eden ateþten yürüyüþtür
Bir ben vardýr, diyordu Yunus; benden içeri Yol alýp bulmadýkça olunmaz gönül eri Sýyrýlýp gafletinden bulmak için cevheri Þems ile karanlýðý delip geçebilmeli Haktan gayri ne varsa silip geçebilmeli
Aþk; topraða karýþýp yeþerebilmek demek Benliðinden sýyrýlýp haddini bilmek demek Dünya denen kurumu gözlerden silmek demek Gafleti perde perde çekmiþ isen gözüne; Semadan oluk oluk nur yaðar mý özüne?
Acemi aþçý eder sofraya gelen aþtan Usulsüz girilen yol alýr akýlý baþtan Þeriatsýz tarikle yenik çýkar savaþtan. Bu rýza kapýsýndan geçirmek için baþý; Ýtirazsýz kabulle dizilir temel taþý.
Aþýðýn çok kelama ihtiyacý yok gönül Öðütür de özünde, azý olur çok gönül Hele de boþ laflara fazlasýyla tok gönül Gördüm ki þu sýralar fazla kelam edersin Lafla peynir gemisi yürütülür mü dersin
Aðýr gelir sözlerim bilirim gücenirsin Ehline gitmeyince neyine güvenirsin Hak emrini bilmezsen, haybeden tükenirsin Boþa kürek sallayýp kendine etme zulüm Girilmez bu kapýdan olmadan asla ilim
Sadýk olup bu yolda Hakkýn rýzasýný seç Takva ile ihlasýn mana eþiðinden geç Haddini aþan sözden, çalým etmekten vazgeç Dem olup akmadýkça içindeki közüne; Benzemiþ de ne olmuþ , sözün aþýk sözüne
Etme kendine zülüm germe beni de gönül Boynunu büküp yere, günahkarým; de gönül.
Haziran 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.