‘’Bin kalbim olsa binini de verirdim sana’’ Diyerek sevgiliye methi senalar ediyordu sahnede þiir okuyan adam ‘’Hoþ geldin’’ derken titriyordu sesi
Ýçimde bir þeyler koptu sanki Sol yaným göçüyordu adeta Dizlerim tutmadý bir an… Kulaklarýmda çýnladý tekrar tekrar; ‘’Bin kalbim olsa binini de verirdim sana’
Kimbilir kimin kapanmaz yaralarý vardý sevgiliye dair Alkýþlar, ýslýklar arasýnda çýnlarken sözler, Hangi sevgili için dökülüyordu gözlerden yaþlar, kimbilir?
Sevgili Ah sevgili Ömrümün tek gayesi deðil miydin ki sen Hangi fani sevgili aðlatýrdý sen varken böyle? Hangi dert, sana kavuþma arzusundan daha güçlüydü ki?
Saðýr mý bilmem ki kulaklarým Duymuyor muyum sesleniþini Belki perde perde gaflet ile örtülü gözlerim Huzuruna geliþlerimde hangi hülyalara dalýyorum Ve hangi yükle geliyorum kim Bilir Belki kapýlarý kapalý kalbin Nefse mahkum belki Belki... Belki…
Gel Ey SEVGÝLÝ Hoþ gel Sefa gel Tahtýn kurulsun saraylarýnda kalbin Bir daha býrakmamak üzere gel Gel de ebediyen kal yüreðimde
Þayet kapalýysa kapýlarý kýrýp da gir içeri Bir lahza beni bana býrakma ne olur
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.