Þiir þiir yazarým derken yeþil kubbenin renginde yaþarým lâl kesiði duygularým suskun Ey Ravza’nýn gülü eþiðinde misafir bir gönül; kýrýk bir mýzrap ile söyler lisaný aðlarken Yaralarý kanar sýzlarken yürekte biriken ýztýrar Geldim bin türkü tüllenirken sözlerimde sükûn arýz oldu her halime Ve ben sonsuz bir utanç ile çöktüm cennet bahçesinin önünde Edebim ruhumu aldý elimden dilimin virdi sustu güneþ gibi doðarken gözlerimin içine Ey safa bulduðum gelip mekânýnda misafir olduðum Gül çehrende niye solgun bahar Neden ümmetin böyle aldanmýþlýk içinde Zemherilerle soður çöl ikliminin beyaný Safran sarý bir beniz boðazýmda hýçkýrýk Düðüm düðüm haykýrýrken sessiz sessiz bir nehir akar Nazarým aðlýyormuþ yüreðime sorsun kaç yudum zemzem içsin lâ felah
Gitme ey gönlümün gülü solgun çehremin rengine bakýp Ruhum tutsak þehrinin her haline Ben bir garip ateþe pervane Tutuþmuþ kanatlarým yansa ne Bin tebessüm ile güler cesedim Ravzada çekildiyse sana selam verirken resmim Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Ayhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.