Çok sevdiðin yaðmurlarýn bile
Haberi olmayacak gidiþinden…
Önünde saf tutanlarýn,
Senin hüznün ile yaðdýðýný zannettiði damlalar
Gökyüzünün kim bilir kaçýncý kavgasýndan kalanlar olacak.
Açýk biletlerin,
Bir kenarý kývrýlarak,
Kaldýðýn yerden devam etmeni bekleyen kitaplarýn,
Üç noktanýn devamýný getiremediðin þiirlerin,
Ve nasýl olsa barýþýrýz diyerek,
Gönlünü kýrýk býraktýðýn insanlarýn olacak…
Henüz hayatta iken gördüðün o son þeye;
‘—Daha çok erken,
Yarým býraktýklarýmý tamamlamama izin ver’ dediðinde,
O iþini yarým býrakmayacak.
Hayattayken seni yalnýz býrakan her insan,
Cenazene koþacak…
Sen üzerini örten bezden hýzlý çürürken,
En sevdiklerinin resim çerçevelerinden
Resimlerin kalkacak bir bir,
Sonra adýnda anýlmaz olacak,
Okunmayacak þiirlerin Allah bilir…
Garantilediðini zannettiðin
Her yaþanýlan günün yarýnýna
Tamamlanmayý bekleyen eksiklerin dolacak,
Ama düþündün mü hiç,
Ya yarýnýn yoksa?
O zaman ne olacak?
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.