Bir gece ansýzýn, duyarsýz kalýp tüm hatýralara, Sýrtýný dönüp gidiþin, çýkmýyor aklýmdan. Ölümüne severken, kendi halinde bu yorgun adamý, Böyle nedensiz vuruþun, olmasa da, Sessiz sedasýz, gidiþin yýkýyor beni…
Senden öncesi olmayan, Sevgiden noksan bu adamýn, ellerini ýsýtýp, Dökerken yüreðine, nihayetsiz aþkýn küllerini, Ayrýlýða meyil, ölüme gözünü karartýp, Yoksulun baðrýna dikerken, þu yalnýzlýk güllerini, Terk edip gidiþin deðilse de, Belki… Bu muannit, suskunluðun yakýyor beni…
Sensiz gecelerim var þimdi, kömür karanlýk, Gecelerim var ayaz, gecelerim var nice hýçkýrýk… Bir yalnýzlýðým hatýrýmda þimdi, birde sen... Her gece, Boncuk boncuk, Sererim yanaklarýma göz yaþlarýmý, Donacaðýný bile bile ayrýlýðýn kuru ayazýnda... Oysa ki… sevdalý yüreðimize iþlemez, kurþunlar kýrýlýrken, Bir ayrýlýk yerin dibine, çivi gibi çakýyor beni…
______________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.