ÇIKMAZ SOKAK

ÇIKMAZ SOKAK

Dün gece sokaklardaydým yine
Kuþlar kadar özgür,
Bebekler kadar masumdu duygularým
Ve gözlerim
Elinden oyuncaðý alýnmýþ
Bir çocuk kadar aðlamaklý…

Hastaydým, uykusuzdum, açtým
Bilmezsiniz ben evimden kaçtým
Ama kimin umurunda!
Bir roman kadar acýklýydým.
Parke döþeli kaldýrýmlarda
Yürüyor, yürüyor, yürüyordum

Ürküyordum,
Ürkütüyordu beni duygularým
Ensemden bir ses yürü diyordu
Sakýn durma bu sokakta
Simit satan gakkoþlarýn
Eli tespihli adamlarýn
Karalar giymiþ kadýnlarýn
Gözlerinden kaç diyordu
Senin acýn sana yeter
Baþka acýlarý alma diyordu

Uydum sese koþuyordum
Ahh bilseniz ben bu gece
Kendimden kaçýyordum
Bekleyen sonumdan
Ýçemediðim ölüm þurubundan
Hiç olmaktan, hiçlik çukurundan…

Ben yürürken sokakta delicesine
Baktým ki gelmiþim baþladýðým yere
Meðer hep ayný gakkoþmuþ simit satan
Ayný kadýnmýþ karalar baðlayan
Bir çýkmaz sokakmýþ yürüdüðüm
Boþ bir çabaymýþ ölüp ölüp döndüðüm…

ERTUÐRUL GÜVENDÝK / ELAZIÐ
ARALIK-1999

Sosyal Medyada Paylaşın: