HOŞÇA KAL EY SEVGİLİ

HOÞÇA KAL EY SEVGÝLÝ

Ýlk gördüðümde seni ey sevgili,
Rüzgârýn esrarlý, topraðýn hünerliydi
Benimse býyýklarým yeni terlemiþ,
Yaþým on yediydi

Kocaman gelmiþtin bana, koca þehirdin
Bilmeden içtiðim yeþil bir zehirdin
Tophanede öylece seni süzerdim
Dumanlý baþýnla deli ederdin

Yeþil türben sanki benzerdi boncuða
Gel derdi Ulu camin içimdeki çocuða
Daðlarýnda yeþil bir baþka dururdu
Kalbim göðsüme küt küt vururdu

O demlerde sevdim seni, oldum âþýk
Kaderimde tüm ipler Bursa’ya dolaþýk
Sana geldim de yar ördün kaderimi
Aþkýmdan mý ki bilmedin kýymetimi

Dumanlý daðlarýnda çorak dolaþtým
Kuytularýnda çok kez ölümle savaþtým
Mazlum oldum bir gün aþka sataþtým
Sana da küsmeyi yakýþtýramadým

Þimdi Bursa’ya bir garip bakýyorum
Ýçimden sýzanlarý buraya yazýyorum

Ey yârim, ey derdim, ey koca þehir
Kocaman umutlarý yaktýðým þehir
Baðrýna iki mezar açtýðým þehir
Ömrümü pula sattýðým þehir
Bahtýmý kora attýðým þehir
Aþýma zehir kattýðým þehir
Koynunda dokuz yýl yattýðým þehir
Gün bitti. Artýk gitme vaktidir
Gün bitti artýk gitme vaktidir

ERTUÐRUL GÜVENDÝK
05.07.2013 BURSA

Sosyal Medyada Paylaşın: