OĞLUMA...

bakma bana,
çok daha fazlasý yok bende..

iki satýr aydýnlýk,
ve ýrmak akýntýsý var ceblerimde..

düþlerinde sakla yarýný,
adam olmanýn vazifesinde,
kuþkulara düþürme beni..
ve kandýrma,
onurlu yýkýntýlarýmý...

bakma bana,
sözcüklerde ara,
mülteci dostluklarý,
aþk bir terazi,
dengesini bozma kaygýlarýnla...

yoksul bir kitabýn,
sayfalarýnda olabilir,
gerçeðin baþlangýç yeri,
sakýn,yaralama en taze çiçekleri...

seyrederken yýldýzlarý,
incitme,sev onlarý,
vurdumduymaz saplantýlarda kaybolma,
acýtma genç isyanlarý..

sanada vermek isterdim,
gökyüzünden,
bir parça mavi,
ve yataðýndan,
çekip kucaðýna sermek isterdim denizi...

biz beceremedik,
insan gibi yaþamý,
düþlerimiz çalýndý,
yollarýmýz kapatýldý,
seviþmelerimiz bile yasaklandý...

sen,sen ol,
gökkuþaðýnda ara, hürriyetin saklýsýný,
devrimler gibi yüce,
devrimciler gibi,
çocuksu ol,
çünkü,
tamamen büyürsen,
baþlarsýn küçülmeye,
aþkýn isyancý olsun,
ve kandýrma,
umutlarý,yaþamý...

türküler kadar adam,
toprak kadar sýr tutan,
acý kadar dirençli,
ve sosyalizim kadar,
yüce ol..

oðul,
insan ol,insan ol...

ne paranýn tanrýlýðýna,
ne burjuvazinin aldatmalarýna,
nede emperyalizmin sahtekarlýðýna kanma,
sen,sen ol,
koma beni onursuz,
onurunla yaþat beni sonsuz.............




Sosyal Medyada Paylaşın: