ŞEHİRSEL AĞIT...

neredesin düþ yalnýzlýðý
kehribar kokusu,hala duruyormu odanda.............

valizin iki yanýndada,
karýþýk cümlelerden,
mor ve eflatun rengi vardý..

yüzüne düþen,
lambanýn gölgesi,
yaðmura hazýrlanýyor gibiydi...

ve rutubetin,
istila ettiði odanýn,
duvarýnda asýlýydý,
siyah beyaz bir resim...

saksýda,
günlük hayaller çiçeðinin,
yapraðýna deðiyordu suskunluk...

pencerede,
buðusuz bir kir,
havada,
sýcakla,nem seviþiyordu...

koynundan çýkardýðý,
ucu yanýk mektubu,
okuyasý vardý,
ama gözleri,
ihanet ediyordu ona...

ellerindeki titremeyi,
yumruk yaparak saklýyordu,
ve yandaki evden gelen,
inleme sesleri,
büsbütün sabrýný deþiyordu...

ve perde kapandý,
oyunun figüraný,
baþrolde selamladý,
savaþçý tanrýyý..

aðlama dedi,
hatýrý sayýlýr yalnýzlýklara,
sarmaþýk,
eðilip öptü dudaklarýndan,
ve utandý,
hoþuna giderek usulca...

valize,
öylesine doldurulan acýlar,
vedaya bile gelmemiþ sancýlardan,
hükümsüzce uzaklaþtýlar..

gidenin,
kadýn olmasý,
yada erkek,
bu þiiri,
olgunlaþtýrmazdý,
gerisi,
boþ kalan bir odanýn,
çare bilmez sürgünleriydi...
Sosyal Medyada Paylaşın: