Ay ýþýðýnda þavkýdým gecelerce Adým Suphi! Soyadýmý dün gece ceviz kabuðuna iþledim Bir apartýman boþluðu mermerde neden yankýr, bilirim Gümüþ iþlemeli kafeslerde asansör korkularýný da… Ve rüyanýn belleðe kazýdýklarýný… Yoksa bir vazo neden öldürsün bildiklerini durup dururken! Gülün solma vaktidir de ondan Suyun bekâretine kanma! … Miyopluðum öldürecek beni bir gün, bundan eminim Ama yine de sokakta koluma çarpmayýn! Ýçimde bir çýnar sessizliði yatýyor, uyandýrmayýn! Huysuzun biriyim, adým bu sebeple Suphi’dir Sedefi kokusundan tanýrým Ölüleri mezar taþlarýndan… Gülmesini severim ama biraz acemiyim Biraz da körüm Hayatý bir otobüs duraðýndan ibaret sandýðým zamanlar oldu, yanýldým Öyle olsa bindiðin ilk otobüs çoktan ermiþti anayurduma. ...
Suphi, diyorum ki ben! O parkta vedalaþtýðýn kadýn var ya, Bir gün musibet olup Doðacak düþüncenin orta yerine Bütün kanunlarý bir bir silecek dehlizlerden Yaþanmamýþ yasa yoktur diyecek, Belki hiç unutamayacaðýn büfeci bile iyi temennilerle selam verecek, yanýlýyor muyum? … Her neyse adým Suphi iþte; Bir virgülün cazibesine eðildim, Soyadýmý fýrtýnalar denizinden aldým, Saçlarým dýþýnda dalgalý eðrilerim olmadý Siz yine de Ýrfan deyin bana Nikbin hürriyet! Sosyal Medyada Paylaşın:
NOVIEMBRE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.