yoksul bir güzelliði var bu uykunun
döne döne uçuþan bir güzellik
bir sabah dünyasýndan giriyor içeri
bu belli ki senin içerin
yani bir haberci
gizlerini öðretiyor sana
gözlerine kana kana
kanayanlar birikmiþ kapýna
seni kimsesi bilmiþ rüya
/yürek yarasý mý desem
yürek karasý mý
vardýr elbet çaresi
elma’nýn altýný çize çize
Nâzým ezberleyeceksin/
kurmuþ sofrasýný bekliyor gece
arap alfabesi gibi sarmaþ dolaþ
kývrýldýkça günahlara
kavruldun baþka yaralarda
ve çýplak
ve yalýnayak
yaranla oturmuþ kahve içiyorsunuz
göðün altýnda
bari kuþlar kondur gözkapaklarýna
/dur demeyeceksin içinin akýþýna
kötü hikayeler uydurmayacaksýn
seveceksin harf yolcusunu
bir daha söylemem
unutulur mu bu/
sustukça parlýyor
gecenin boynuna takýlmýþ kolye
tersinden öðretmeye baþlamýþ adýný
eriþmek için o karýþýk rüyaya
yay olup gerilecek ruhun yeniden
yasla gireceksin üç harfli kimyaya
son harfin kuþlarla tamamlatan bir yürek
raylara düþmüþ iki reyhan kokusu
ayrýlýk
/uykun buðulanýp aðacak
aðacak ki rüya yazgýyý düzgün yazacak
yorma sakýn bir þeye
yorgunsan ben doðururum seni bu gece
büyütüp kaç yaþýna getireyim söyle/
alicengizoyunu
(…uyandým ki yoksun, ben artýk hiç uyumam, yoksa sana hiç rüya kalmayacak…)