(Unutulan mezarlýklar, bir duayý ve güzel kokulu çiçekleri her zaman bekliyorlar... Ölüler de unutulduklarýný hissederler...) Hadi dokun ellerime Uzak düþlerden koparýlan çiçek Hadi konuþ benimle Gözlerini kýrpýp durduðun rüzgar nerede? Nerede kuþlarýn el fatihasý? Nerede kirli bidonlarýyla gezen küçük çocuklar? Artýk mezarlarý neden sulamýyorlar?? Boynunu bükme çiçek! Arkadaþsýz kaldým diye üzülme... Konuþ benimle! Ama söylesene Nerede o beklediðin arkadaþlarýn? Buket buket, mis kokularýyla gelmiyorlar mý artýk? Topraðýn baðrýnda seni öpmüyorlar mý? Birlikte dokunmuyor musunuz? Topraðýn bereketine Mezarýn hüznüne... Üzülme çiçek! Söz ben hep geleceðim! Yaðmurlarla beraber... Güneþin gözleriyle! Çiçek muhabbetiyle! Üzerime gelmeden lavanta süreceðim... Ve bir Fatiha dilimde Ben sana geleceðim Dedemin mezarýnda ! Önce ona aðlayacak Sonra seni seveceðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLDEN KIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.