Çoðul yalnýzlýklarýmýzýn baþlangýç tarihiydi Annelerimizin kordon baðýnýn kopuþu Ellerimiz herkesten daha küçük Gözlerimiz ýþýðý almaya biraz daha nazlý Saçlarýmýz kollarýmýzý baðlayacak kadar uzundu
Yaþamak uðruna sevgi taþýrdýk kalbinize gülücüklerimizle
Yüreðimizin semti ara sokaklar doluydu Karanlýk darlýkla girerdi ... Gelenlerin yolunu çevirmeye Ne kadar ýþýk yakarsak yakalým Ýkinci el eþyaydýk Alýcýmýz bir tek ölüm
Bulutlar dokunaklý yaðmurlar dökerdi bahçemize Acýsýný sadece topraktan kalkan toz bilirdi Hüzün fýþkýrýrdý evimizin kapýsýnýn tokmaðý Ýlk o gün anladým Açýlmayan kapýnýn sesini
(Gitme baba Ayakkabýlarýn hala koltuðumun altýnda Soframýz bir kiþi eksik Annemin saçlarý daha bir beyaz Gitme baba Evimiz sensiz altýn bir kafes Sensiz olmaya hazýr deðil Ýçimdeki büyümeyen çocuk)
Sosyal Medyada Paylaşın:
malatyalıavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.