MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ma
Antoloji
malatyalıavukat

Antoloji


ÇOCUKLUÐUM

Çocukluðum;
Uzaklarda kalan sonsuz hasretim
Gökkuþaðýnda kaymak istediðim yýllarým

Çocukluðum;
Mezarýný bilmediðim babam
... Hayallerime attýðým ilk imzam
Dar sokaklardan eve döndüðüm yuvam
Kanadýna sýðýndýðým anam

Bahçemdeki menekþelerin kokusu bulur beni bazen
Üstüne birkaç çið damlasý düþmüþ
Takvim yapraklarýna býrakýlmýþ yalnýzlýklarým gelir aklýma
Zamanýn aldýðý uykusuzluklarýmda

Önce umutlarým terk etti
Sonra yaþayamadýðým çocukluðum
Yüklenince acýlar küçük omuzlarýma
Uyudum
Uyanýnca aklýmda kalan sevgiye olan kocaman susuzluk



Yalnýzlýk nasýl da korku verirdi içime
Kendimle konuþur,yastýklara dayardým burnumu
Dost diye
Zincire vurulmuþtu sanki hayallerim
Siz hiç gülerken aðladýnýz mý?

Ben çocuktum bir zamanlar;

Tahtadan oyuncaklarým, söðüt dalý atlarým vardý
Kýzaðýmýn üstüne karlar yaðardý
Yüreðimdeki tek yük okul çantamdý.

Kocamandý evde bekleyen anam
... Sýcacýktý topraktan babam
Kýrmýzý burunlu dostlarým vardý kardan
Bir aðlamaya göreyim
Kardan dostlarým da aðlardý
Onlar da erirdi benimle birlikte

Tahtadan kýlýçlarým vardý
Bir sallamaya göreyim
Kazanýrdým bütün savaþlarý.

Derken bir gün büyüdüm;
Tahta oyuncaklarým yandý
Kardan dostlarým terk etti gitti
O güzel günler yaðlý boya resimlerde kaldý.

Çocukluðum;
Gizlenmiþ umutlarým, kaderimle ardým sýra gelip
Gölgemi takip eden
Bir bahar yeniden açar diye içime sakladýðým yýllarým
Kokunuz çok uzaklardan gelir.

... Yüreðimi terk etse de acýlar bazen
Hep geç kalýnmýþ sevgiler saklanýr çantalarýmýza
Hayat bize küser,
Biz hayata
Yýldýzlar azalýrdý.

Ahþap kapýlardan giderdik sevdiklerimize
Nefes nefese kýþlarýn çýðlýklarýný kovalardýk
Güneþli günlerde gökkuþaðýnýn altýna girelim diye

.......................................

Gitme hayat ýrmaðým gitme bu þehirden, gitme
Kurtlar sofrasýnda yalnýz kalýrým gitme
Sevdayla saklambaç oynarým gitme
sevinçlerimle salýncak oynarým gitme

annemden öðrendim gözyaþlarýndan ev yapmasýný
kalbime ilk imzayý atmayý
kömür sobalarýndan geleceðe köprü kurmayý

çocukluðum;
gitme yüzemez ki balýklarým sen olmazsan geleceðe
bölünürüm damla damla, gitme emanet ederken yetimliðimi sana
solarken yýllar damarlarýmda, her basamakta býçak gibi keserken
her nefes alýþýmda kaybettiðim sevdiklerimin yüzü içimi
gitme ezilmiþ çocukluðum dizilmiþken vagonlara ard arda
yüreðimde kelepçelerle giderken býçak sýrtý kaderime gitme
çember çevirirken sevinçlerimi
ilk diktiðim aðaç büyürken kalbimde
ilk aþklarýmýn parmak izi dururken avlu duvarlarýnda gitme
hayat bisikletimi çeviremem, gitme!

Çocukluðum;
Ne misketlerim kaldý senden bana
Ne de kayarken düþtüðümde kanayan yaramý
öpücüklerle saran babam
Bir annem kaldý
... Oda seninle döküldü
Beyazladý saçlarý hayatýnýn
Bir dev geçti dört yüreðin omzunda
Ne kadar da kolay adýmladýlar yollarý
Bir kaç toprak, bir kaç dua
Atýverdiler çocukluðumu bir çukura.

Þimdi;
O eski sobadaki çaydanlýkta demleniyorsun çocukluðum
Yalýnayak koþturuyorsun zamanýn dönülmezine
Ayaklarýn üþüyor

Sanki geri gelecek gibi öpücükleri
Ayaðýný kanatýyorsun

Akif Tütüncü





Anne





Dokunduðun eller
Buðulu bir sonbahar esintisi býrakýyor tenime
Avuç içlerin yalnýzlýk yaðmuru
Dokun
Yüreðime çiz çocukluðumu
... Resimleri yansýn mazideki fotoðraflarýn
Bir sen yak içimi
Bir sen okþa saçlarýmý doðarken

Belki saçlarýma hiç dokunmadýðýndandýr
Bütün þiir yolculuklarým hep sana çýkýyor anne
kelimelerim kýsa pantolonlu
Birazda yalnýzlýktan marazi
senden sonra dayayacaðým bir göðüs bulamadým güvenli
Ýçime akýyor bakýþlarýn
Gidiyorsun
Küçük ellerim tutamýyor gidiþini

Akif Tütüncü





Yýkýk mezar taþý



Yýkýk mezar taþý

Elimde silgiyle yaþama baþlasaydým

Büyümeyen çocukluk yanýmý silerdim.

Aile boyu alabora yolculuðuydu benim çocukluðum.

...

Mavi ýþýklarda uçuracaðým martým olmadý benim hiç

Dudaklarým hep kuru kaldý, öpememekten sevdiklerimi.

Yüzüm çizgilerden taþan, anlatamadýðým kelimelerle doldu

Hayat duraðýnda bekleyen, yolculuktu bütün yaþadýðým.



Eþit deðildi adýmlarým insanlarla.

Ben birkaç adým atardým

Onlarsa bir

Kavuþurlardý benden önce yaþam oyununa.



Bütün hazinem, beslenme çantamda biriktirdiðim hüzündü.

Birde ismini okuyamadýðým, yýkýk mezar taþý.





Akif Tütüncü







Zaman damlasý



Dokuma tezgâhýnda ki

Fýrýndýlar



Buzdaðlarýný ördüler



Kalýp dýþý

Bir aþk hikâyesi yaktýlar



Kalpleri

Duvardaki yazýlarýnda atardý



Ýsmet paþalýydýlar

Komþularýmdýlar



Baharlarý erik kokardý ulaþamayacaðým



Evlerinde gizli gizli kitap okurlardý

Yasaklý



Ruhlarý vardý topraklarýnýn

Gün doðmadan aydýnlanýrdý karýncalara

Emeði biriktirirlerdi aydýnlýða

Mektuplarý tutunamayanlara söylev

Kiraz



Kýrmýzý hayalleri vardý

Bir mevsim olgunlaþmasýný beklerlerdi meyvelerinin



Akþam döner mi diye bekledikleri oðullarý vardý

Ölmeden gelmek ödüldü

O zamanlar



Eski kahramanlarýn hikâyesini anlatýrlardý akþamlarý

Tek siyah beyaz televizyona sahiptiler



Komþularýmdýlar

Yoldaþýmdýlar



Beklerim erik kokularý koksun diye yüreðime



Akif Tütüncü



Baba



Kýrýk kanadýmýn kalbimdeki el yazýsý

Cennetin kalbime damlayan sýzýsý

Annemin göðsündeyken sararan hikayem

Usulca geçtin hayatýmdan

Çocukluðumun sýyrýlan yanýydýn yaný baþýndan

Ýçi yazýlmadan býrakýlan

Topraða gömdüðüm mektubum

Canýmdan dökülen son yaðmurum




Akif Tütüncü





Ayrýlýk





Tek kiþilik bir serenattýr aþk
Anlatýlmasý güç bir ayrýlýk yaþatýr
Bir birine karýþan iki kalp

Hangi kelimeyi söylesen aðýrlýktýr
... ... Uzaktan sevmenin çekiciliðine
Ýntihar eder özlemenin güzelliði
Ve her kelime yaralar insaný
Giderken söylenen
Üstünlüðün zalimliðidir

Hangi kelimeyi söylesen fazladýr ayrýlýkta




Akif Tütüncü



Zordur yaralarýn kazýnmasý taþa



Doðdum
Yaralandý sevdiklerim açmadan kalbimde
iþte bu baban dediler savrulan bir topraða

yangýn bir sessizlik çöktü içime

yaðmurlar bile þarký söyleyemedi

yalpaladý annem gelemedi sarýlmaya

annem diyemedim

bir isim bile yazamadým
hayallerimin mezar taþýna

zordur yaralarýn kazýnmasý taþa





Akif Tütüncü





Islanarak büyüyeceksin



Yaðmur yaðacak elma þekerlerin ýslanacak çocuk
Masallarýný çalacak gök gürültüsü
Yalnýz kalacaksýn gök kuþaðýnýn altýnda
Hayal olacaksýn

Yüzüne damlayacak annenin eþarbý
Kanayacak içinde geceler
Düþ yolculuðuna çýkacaksýn

Hadi git sýnýrlarýn içinde
Git gidebilirsen yaralarýnla

Yaðmur yaðacak kaçýrdýðýn son otobüsün üstüne
Islanmayacak kadar kuruyacaksýn
Tek tekerlekli bisikletinle koþturacaksýn
Koþturacaksýn siyah önlüðün üstünde
Elma þekerlerin ýslanacak büyüyeceksin çocuk




Akif Tütüncü





Aðlamayan sadece babalar





Bir Rüzgâr eser topraða
Gözlerimi soyar hüzünler
Aðlamaz derler oysa hiçbir erkek
............Yanýlýrlar
Aðlamayan sadece babalar



Akif Tütüncü





Siz bendiniz





Güneþi karanlýða gömdüm
yaralarýmýn yýldýzlara kayýþýnda
Dalgalandýkça gözlerin gözlerimde,
Bulutlar yelken alýrdý, en gizemli yerlerime
Seviyordum sizi kim olduðunuzu bile bilmeden
Yokluðunda kendimi bulduðumdunuz

Sadece bir harftiniz benim için.
Memleketiniz ise gaip
Kaç gece rüyamda koþturmuþtum ardýnýzdan
Ýçimdeki emanetinizi vereyim diye
Ne zaman uzatsam ellerimi yüreðinize
...kanadýmý kýrar uçurmazdýnýz
Ne siz bir gün sevdayý tattýnýz
...ne bana býraktýnýz
Siz yokluðunda aðlamaya doyamadýðýmdýnýz

Göz göze gelebilme umudu ile
Ne kadar çocukça þiirler yazmýþtým o zamanlar
Her defasýnda karþýma geçip gülerek gidiverdiniz
Ne siz sevdayý öðrendiniz
.....ne bana býraktýnýz
Siz karanlýklarýma beyaz örtü dileðimdiniz

Ölüme karþý hayat öpücüðüydü aþkýnýz
Geleceðe olan kucaklaþmam
Ne siz sýr olup hoþça kal dediniz
Ne de yüreðinizin kapýsýný açtýnýz
Siz benim büyümeyen çocukluk yanýmdýnýz
Annemin kokusu, babamýn el iziydiniz
Siz yoksunluklarýmdýnýz
Siz bendiniz




Akif Tütüncü




Sunay Akýn’a




Senden öðrendim
Dudak payý acýlarý
Antik acýlar çarþýsýndan satýn almayý
Gözlerde güneþ varken
Kalplerin þemsiyesizlikten ýslandýðýný

Halanýn mirasýydý ikimize de
Bir yumurtayý ikiye bölmek

Þimdi yalnýz beyaz perdede izliyoruz
Birlikte tutuþmaktan yanan elleri

Tahta atýnla gel
Hadi tut ellerimi
Bir þemsiyenin altýnda
Gazozu birlikte içelim
Sen güneþ ol
Ben yaðmur
Sen þiir ol
Ben kâðýt
Sen bende anneni bul
Ben sende babamý
Tekrar çocuk olup
Tamamlanalým




Akif Tütüncü





Teðet geçen hayat



Teðet geçen hayat
Saat ayrýlýða çeyrek ömür var
Yaþanmamýþ, yaþanmýþlýklarla elveda saati ömrümün
Valizler toplandý bir kaç damla gözyaþý,
burkulmuþ bir kalp sýzýsý, yitirilmiþ hayaller
Pembe düþlerle baþlayan bir hayat yolculuðu
Yalnýzlýk bulutlarýyla nasýlda daðýldý, karardý
Çocukluðum yaðdý önce üzerime
Sonra gençliðimin kalp sýzýsý
Hayata teðet geçen bir sonbahar
Üzerine karlar yaðan bir hayat
Önce ellerim üþüdü, sonra yüreðim
sana yazdýðým bu son þiirde
Her þeye inat hala Ýstanbul aðlýyor, ben aðlýyorum





Akif Tütüncü





Ustamýz sevda



Ustamýzsa sevda
Topraktýk cana döndük
Hamdýk demire döndük
Her gün yapýlýp bozulan kile döndük
Ustamýzsa sevda

Kalbimiz kilden yapýlmýþ ateþ kabý
Hayat, buðdayý una çeviren deðirmen taþý
Unduk piþip ekmeðe döndük
Ustamýzsa kara sevda

Ana olduk, baba olduk, evlat olduk
Yüreklerde filizlenen çiçek olduk
Kurutulup sararmýþ defterlere konulduk
Ustamýzsa sevda

Kilden testilere döndük
Demirden uçurumlara düþüp bölündük
Her gün eritilip ateþe düþtük
Ustamýzsa sevda

Topraktan cama döndük
Camdan yüze döndük
Yüzden topraða döndük
Rotamýzsa Elveda



Akif Tütüncü



Yakala yaðmuru çocuk



Yakala yaðmuru çocuk
Daha zamanýn varken
Baloncuklar uçur sevdiklerine
Yarýn elemden saçlarýna karlar yaðacak
Kaldýramayacak yüreðin sevmeyi
Tut ki yaðmuru hayat buharlaþmadan
Anlatacak romanýn olsun
Daha bembeyaz sayfalarýn
Ne ihanete uðramýþ sevdanýn lekesi var
Nede kaybettiklerinin sakladýðýn el izi
Annenin süt kokusu sinmiþ beyazlýklara
Aç yalnýzlýk anlarýnda kokla
Kokladýkça kurur içinin ýslaklýklarý
Romanýný yazmaya
Yaðmuru tutarak baþla çocuk
Tut ki için kuruduðunda
Akýtacak bir yanýn kalsýn



Akif Tütüncü


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.