BEDDUA

Her sabah kalktýðýmda ilk iþim aynaya bakmak oluyordu.
Bakamýyordum ama.
Aðlayan gözlerimi görmekten býktým usandým.
Senin eserin unutma.

Sadece sevdim seni biliyorsun.
Çok þeyde istemedim ki senden.
Sadace ‘’Beni sev.’’ dedim.
Sen sevmedin o ayrý tabii.

Gönül bu ne diyebilirim ki ona?
Beni sevmemeni anlarým ama uðraþmaný asla.
Hadi gönlün bende deðil anladým.
Peki ya neyin intikamýný almaya çalýþýyorsun?

Beni sen yaktýn; verdiðin acýlarla isyankar ettin.
Sevdim günah oldu, sevmedim suç.
Bu yaþýmda saçýma aklar düþürdün be vicdansýz.

Dilerim Allahtan sen de ben gibi aþk acýsý çekesin!
Yanýp kül olasýn.
Sen de ben gibi geceyi gündüz; gündüzü gece yaþayasýn.

Þair dilime beddua almazdým ben.
Kýrmazdým hiçbir kulu.
En ufak kötü söz bile kullanmazdým.
Ama yaktýn beni sen!
Aðlattýn!
Bozdun, isyan ettirdin kendine!
Yaktýn yýktýn küle çevirdin beni!
Sen de ben gibi ol, belki o vakit beni anlarsýn.
Dilerim Rabbim’den:’’Beni yaktýðýn gibi sen de yanasýn!’’


14.06.2013
NEVZAT
ÞÝMÞEK

Sosyal Medyada Paylaşın: