Yüreðimin közüne banýp kalemi
Ateþten satýrlar yazýyorum
Baharda kuruyan yaprak misali
Toprakla birleþir sesim
Bir aðýt düþer yýldýzlarýn diline
Ay tutulur
Çýðlýklarým göðü yere indirir
Gözlerim her yerde seni arar
Ve
Sonra
Aklýma gülüþlerine konaklanan hüzün gelir
Dudaklarýndan dökülen keþkeler tespih tanesi gibi dizilir
Bir tek imamesi eksiktir
Eksik olan benim
Kayýptým ben bende
Göremedin
Bilemedin
Öyle içliydi ki bakýþýn
Kanýmý terse çevirdin
Bilinçaltýna çivi gibi yerleþtin
Þimdi sende yoksun
Týpký ben gibi
Yokluðunda
Efkâr dem tutuyor
Çatlamýþ temmuzun dudaðýnda
Gözlerime ölü þehirler gömülüyor
Ýçimde kocaman mezarlýk
Ne çok acýya tanýkmýþým
Kendimi unutmuþken
Sana gül yapraklarýndan bahar getirdim
Toprak kokulu sevgili
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.