Gözlerim kurudu aðlamaktan... Bir damla yaþa hasret. Hýçkýrmak çare deðil, iç çekiþler biçare. Yalvarýþlar çözüm deðil, Yakarýþlar hikaye.
Bir yol olmalý... Ve öylece ona uzanmalý. Kýrmadan,incitmeden, Bilmem nasýl sormalý. Çare olur mu bilmem... Ya da dikkate alýr mý, Ama tek çarem denemem.
Yoksa....unutmalý mýyým? Ama nasýl? Gövdesinde kýrýlan boynu bükük dalýn, Yavaþ yavaþ kurumasý gibi, Ayrýlýðýn yükünü zamanda eriterek, Razý mý olmalýyým? Evet ama, Ben onsuz ne yaparým? Fýrtýnalý gecelerde kolay mý bir baþýna kalmak? Çözüm mü kör sokaklarda hýçkýrarak aðlamak?
Ah zalim, sen beni nasýl da çaresiz býraktýn. Geride bir zavallý, bir derbeder býraktýn.
Þimdi ben gel-git..lerle çalkantýlý, Bir ona, bir bana koþuyorum. Biliyorum, o bensiz yapar, Ama ben onsuz yapamýyorum.
Ben sensiz yaþamýyorum.
(2007)
Ayhan Kibar
Sosyal Medyada Paylaşın:
edelin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.