DUMAN ALTI YALNIZ AŞKLARIN SENFONİSİ
Bir dað baþý yalnýzlýðý yaþýyorum kalabalýk kentlerin duman altý izbe sokaklarýnda...
Her þeye hasret geçiyor ömrüm.
Gönlümde fýrtýnalar kopuyor.
En kötüsü yalnýzlýk ölümden beter geliyor.
Özlemler dað gibi büyüyor yüreðimde.
Yaz aylarýnda gül bahçeme karlar yaðýyor.
Çaresizlikle savaþýrken gözlerimden hasret akýyor.
Bir dað baþý yalnýzlýðý yaþýyorum kalabalýklarda.
Kimse sahiplenmiyor para pul etmiyorki yalnýzlýk.
Geceler ap ayrý bir hüzün taþýyor yüreðimde.
Damarlarýmda kan yerine acý kol geziyor.
Bir dað baþý yalnýzlýðý yaþýyorum kalabalýklarda.
Ayrýlýklar göz yaþý taþýyor sýrtýnda.
Gebe býrakýyor tüm acýlara.
Dert yüklü geminin kaptaný yapýyor insaný.
Bir dað baþý yalnýzlýðý yaþýyorum kalabalýklarda.
Gecenin bir yarýsý çok sevdiðim bir plaðý dinlemek geliyor içimden.
Beytofundan beþinci senfoniyi dinliyorum.
Yüz yýllýk bir haykýrýþ odamýn duvarlarýnda yankýlanýyor.
Belki ne dediðini bilmiyorum ama gözlerimden yaþlar süzülüyor.
Anlýyorumki aþk ölümsüz asýrlara sýðmýyor.
Ve ilk defa piþmanlýk duymuyorum.
Sonunda yalnýzlýkta olsa seni sevdiðim için.
Bir dað baþý yalnýzlýðý yaþýyorum kalabalýk kentlerin aþk çýkmazý arsýz gecelerinde..
Tarih: 5 Temmuz /2013/ Cuma
Saat:04/30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.