Bir gece ansýzýn yüreðimdeki bir sýzý. Gözlerimde amansýz bir yaþ yumaðýyla uyandým. Sanki bilmiþcesine rüyamda evimin duvarlarýnýn yýkýldýðýný gördüm. Aþkýmý toz duman bulutlar arasýnda kaybettim. Ey hayat sen ne acýsýn gözlerimi canýmý aldýn benden. Kendimi bir labirent içinde çýrpýnýrken buldum. Her tuttuðum dal birer birer kýrýldý. Çaresizlikler denizinde boðuldum yapa yalnýz. Ey hayat sen ne acýsýn sana ne kötülük ettim ben. Durmaya çalýþýrken kendi ayaklarýmýn üzerinde. Ta kalbime giren kör kurþunla yýkýldým. Hayatým toz duman oldu. Dinamitler patladý yalnýzlýðýmda. Ey hayat sen ne kötüsün. Gülen gözlerim unuttu artýk gülmeyi. Kalabalýklar içinde yapa yalnýz kaldým. Her aldýðým nefes kangren oluyor ciðerlerimde. Ey hayat sen ne kötüsün. Ey hayat sen ne acýsýn gözlerimi canýmý aldýn benden...
Emel Bayrak
Tarih:11/Temmuz 2013/Perþembe
Saat:05/31
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emel Abokan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.