KANSER ÇİÇEKLERİ....
Yalnýz kahkahalarýný paylaþýrlar
Mutluluk çanlarý çaldýðýnda sokaklarýn
Kimi alev dudaklý kadýnlar
Kimi kont giysili baylar
Yanlarýndan geçerken sefil giysili ruhlar,
Sanki buz daðýna çarpmýþ gibi olurlar !…
Yüreklerinde pýhtýlaþýr çaresiz çaresizlikleri
Hepsi de sokak dünyasýnýn kanserli çiçekleri
Son barýnak bilmiþlerdir kendilerine öteden beri
Koca kentlerin en yaþamsýz üvey köþelerini
Yorgan yerine üstüne bir kaç gazete parçasý
Ve yere de taþ bir döþek serdi mi,
Bunlardan ibarettir onlarýn tüm servetleri !…
Yaþadýklarý HÝÇ’liklerden bir türlü kurtulamamýþlar
Mazi de ki girdaplarýný kimseye inandýramamýþlar
Hep bir peþin yargýyla itilip kakýlmýþlar
Canlarýný kucaklayan tek dost olmuþlar;
Dilden yoksun, ama sevgi zengini vefalý kaldýrýmlar…
Koca kentlerin süslü vitrinlerinden
Mutluluk düþmemiþ bir nebzecik olsun paylarýna
Ak düþleri hep tok tutmuþ kaldýrým çiçeklerini acýktýklarýnda
Ruhlarý ölümüne bir anne þefkati sayýklar
Tanrýsýz sokaklarýn sevgisiz çocuklarý,
Ölüme bir kurtuluþ umudu gibi bakar
Ve kalabalýklar da hep ÖTEKÝLEÞEREK yaþarlar !…
Pusudayken talihsizlik, kar, tipi ve ayaz,
Ecel sirenleri onlarýn peþini asla býrakmaz
Doðanýn amansýz saldýrýlarý bazen onlarý isabet almaz,
Bir hedeften, baþka bir hedefe bazen tesadüfen kaçar
Ve ölüm umut olup doðadan önce onlara kapýlarýný çalar
Zaten “YOK” sayýldýklarý için arkalarýndan aðlayanlarýný olmaz,
Öldükten sonra da hiç bir sokakta onlarýn gölgeleri dahi kalmaz !…
Özü taþ olsa da kaldýrýmlarýn o sert yapýsý
Yumuþacýk bir yürek gibi yansýr sokak insanlarýna
Taþ bile eðer kimsesizlere sýcak bir yuva olabiliyorsa
Esirgememeliyiz asla !
“BÝR YUDUM SEVGÝ’ yi” sokak insanlarýna...
Yoðurur hesapta yokken kaldýrýmlar bazen de;
Yaþama hazýrlar sokaklar, kimi sokak çocuðunu,
Uyandýrabilir bakarsýn içlerinden birinin sürgün ruhunu
Kamçýlar damarlarýndan taþan sonsuz yoksulluðunu
Kaldýrýmlarýn bulaþtýrdýðý O ÝBRETLÝK MUTLULUK SUSUZLUÐU !...
Onlar tesadüflerin yaþattýðý adeta birer NAZAR BONCUÐU !
Etrafý ölümlerle çevrili bir son duraða emanet býrakýlan,
Ve haddini aþan bir mecburiyet yüzünden öylece üryan unutulan,
Onlar ki, kanunsuz sokaklarýn TALÝHSÝZ ÇOCUÐU !
Bahtsýzlýðýn þekle bürünmüþ capcanlý yolcusu...
Çýplak sevgisizliklerle sokaklara býrakýlýrken
Kýsmet olmamýþ onlara baþtan beri,
Yüreklerine yüklemek bir lokmacýk sýcak duygu
Sevgi saðanaðýna bandýrmýþ olursunuz oysa siz,
Nokta kadar bir tebessümünüzle bile doðrusu,
Sokak insanlarýnýn sevgisizlikten o tam takýr býrakýlan ruhunu !...
KALDIRIMLARIN GÖZYAÞIDIR HER SOKAK ÇOCUÐU !
Hem anasýz, hem babasýz evler çoðaldýkça
Onlar yaþamýn ne ilki olacaktýr, ne de sonuncusu
Uzatýn, durmayýn uzatýn !..
Þefkat duygularýnýzýn karþýlýksýz veren o iki kolunu,
Sanmasýnlar AÐLAMANIN bir yaþam BÝÇÝMÝ olduðunu !
Sanmasýnlar kimsesizliðin bir KADER olduðunu !...
Ý.Hakký Gürcanok
(Ýzmit/Kandýra)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.