DAHA ÇOK SUSACAĞIM...

Kirletmiþ güneþin yüzünü, viran þehrin çocuk maskeli insanlarý...
Bulutlar parmak uçlarýyla yýkýyor geceyi,
Yüreðimin kuytularýna sýzýyor geceden arta kalan damlalar.
Pencereme dokunduruyor bulutlar parmak uçlarýný...
Birbirine karýþýyor damlalar yüreðimin kuytularýnda, can veriyor çoraklaþmýþ süveyda kýyýlarýna.
Ve özlemin sýðmýyor içime,
Hüznün kirlettiði yüzüme gözlerim dokunduruyor parmak uçlarýný, korkak bir o kadar da acýmasýz...
Zaman da bir kenara býrakmýþ merhametini...
Bulutlar avuç içlerinde zaferlerini taþýyorlar pencereme.
Gözlerim avuç içlerine aksini almýþ suretinin, gölgeliyor bulutlarýn zaferini...
Sonra...
Sonra sen doðuyorsun viran þehrin ýslak sabahýna, güneþin dallarýna asýyorum ýslak hüzünlerimi...
Susuyorum ardýndan, boðazýmda düðümlenene kadar viran þehrin yollarý...
Uzun uzun susuyorum...
Bitecek diyorum yollar, yürek aþýrý olmayacak hiç bir diyar...
Kuruyacak hüzünlerim ve ben senin doðmadýðýn bir sabahýn sandýðýna kilitleyeceðim hepsini....
Güneþin dallarý adýný daha çok anacak viran þehrin sabahlarýna.
Ve ben daha çok susacaðým...
-HZL-
Sosyal Medyada Paylaşın: