YOL VERDİM
Senin aþkýnla yaþayan ben,
Sensiz yapamam diyen sen,
Beraber mutlu olurken,
Yol verdim, hayallerye biterken.
Gerçekten çok sevdim seni,
Seninle yaþamak istiyordum geleceði,
Mecburluk bitirdi beni,
Yol verdim, artýk bitti sevgili.
Engelleri aþamadýk, yapamadýk,
Herþeye raðmen beraber olamadýk,
Herþey güzel olacak sandýk,
Yol verdim, biz sadýk kalamadýk.
Sevdiðini sanýyorsun beni,
Nefretle bitecek, içindeki sevgi,
Sevmedigimi düþüneceksin belki,
Yol verdim, ne kadar sevsemde seni.
Unutma! sevilmez her insan,
Benimde öyle olduðumu san,
Çok üzülsemde, hergün aðlasam,
Yol verdim, sevmedi san.
Belkide deðmezdim sevgine,
Unutursun elbet, günün birinde,
Hiç býrakmak istemediðim halde,
Yol verdim, senli düþlere.
Artýk ayrý benim yolum,
Uçuruma doðru yürüyorum,
Elbet birgün bitecek biliyorum,
Yol verdim aþkýma, gidiyorum.
HÜSEYÝN KAMAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.