Yaþým on yedi ama saçlarým bembeyaz. Hem içim ihtiyarlamýþ hem de bedenim. Kalbim çok yorgun, yaþayacak dermaným da kalmadý. Çilem dolmadý mý daha? Allahým canýmý neden almadýn?
Yorgunum; yaþamaya bile gözüm kesmiyor. Of hayat bile çok zor geliyor! Yaþadýðým acýlar kederler beni çok yordu. Bu can artýk ölmek istiyor.
Bir yandan dost kazýðý; Bir yandan sahte aþk… Yeter artýk, canýma tak etti tak! Bir kulun üstüne bu kadar da gelinmez ki. Ne olur al canýmý Yarab!
Erken yaþta hayata küstüm. Kan kusturdular kan! Korkuyorum isyan etmekten. Ama olmuyor iþte býktým yaþamaktan!
Yaþ on yedi ama bir de bedene sor bakalým. Çok yoruldum, çok yýprandým. Býktým artýk; yaþamaya bile gözüm kesmiyor. Ne olur al canýmý Allahým!
31.03.2013 NEVZAT ÞÝMÞEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Nevzat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.