AH KALEM AH.!

Dertlerimi yazýp ortaya döktün,
Kalem,yanýna kâr kalacak sanma.
Gizli sýrlarýmý aþikâr ettin,
Zaman unutturup duracak sanma.!

Ne yazýp ne diyim sana bilmemki,
Muhtaç olduðumdan baþ edememki.
Dostmusun düþmanmý anlamadýmki,
Kýzdým diye seni kýracak sanma.!

Býçak olup yontsam içim soðumaz,
Bin parçaya bölsem yürek durulmaz.
Senin hikmetinden sual olunmaz,
Sorup çenesini yoracak sanma.!

Ýyilik kötülük unutulurmu,
Sen yazdýnda bu kul hiç boþ dururmu.
Oda bir gün on ikiden vururmu,
Papucunu dama atacak sanma.!

Öyle varmý ucuz paçayý yýrtmak,
Seni kýrýp iki parça ayýrmak.
Alnýma yazmýyor kul deli ahmak,
Ahým kolay kolay çýkacak sanma.!

Yalvardým yakardým dedimki yazma,
Ti’ye aldýn beni dedinki kýzma.
Sen yerimde olda niyetin bozma,
Koz elinde,beni korkacak sanma.!

Ne geçti eline yazýp çizmekle,
Madalyamý aldýn yari üzmekle.
Yar okuyup bana sitem etmekle,
Gönlünden çýkarýp atacak sanma.!

Sevdamýz ölene kadar deðilki,
Ahrettede devam eder belliki.
Bilmezmisin dünya üç beþ günlükki,
Kime kalmýþ sana kalacak sanma.!

Sultan süleymana kalmayan dünya,
Ömür dediðin ne bir anlýk rüya.
Hep yazýp durdunda çok bildin güya,
Mahþerde yüzün ak olacak sanma.!

Kul TÝRYAKÝ muhtaç olmuþ kaleme,
Kýrk yýl yazmýþ dur artýk irdeleme.
Lafý uzatýpta çok geveleme,
Ýki sitem ile susacak sanma.!

30 Haziran 2013
00.57
Sosyal Medyada Paylaşın: