Hüznün bahçesindeyim bugün; Kura dallar Ve sonunu yaþayan sarý yapraklar. Yok yok bu ben olamam… Neden buradayým bilmiyorum. Yapraklar her basýþýmda Ýnliyor adeta, Sanki hepsi bir aðýzdan Dalýmýzý özledik diyorlar. Bir yandan gökyüzü aðlýyor Bir yandan ben, Gözyaþlarým süzülüyor yüzümden. Deli gibi güneþi arýyorum, Sadece mutluluðu arzuluyorum. Bu yaþadýðým sanki dinmeyen bir karabasan. Nereye saklandýn Ey peþinden koþtuðum mutluluk. Bir gün, bir an, bir asýr sonra da olsa Seni bekleyeceðim, Biliyorum bir gün geleceksin, Ben hep burada olacaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.