Beklemeler Mevsimi
’
Ne desem ne söylesem sana kurduðum cümlenin altýnda eziliyorum.
Neyi anlatmaya çalýþsam, bir sen daha eksiliyorum.
Kapýna komþu bile deðil kapým.
Geceleri sýðýnak bildim kendime,
Uzaklar seni bana getirmiyor.
Ya hayat çok kýsa diyorum yada hayatýmý ben kýsa kesiyorum...
Gecenin hüznü ile sarmaþ dolaþ,
Basýp da geçtiðin sokaklarýn karanlýðý vuruyor odama,
Nefesim yettiðince direniyorum sana,
Kan kevan kalan kaðýtlar,
Pusuda bekleyen gözyaþlarým,
Zamansýzlýðým aleyhte.
Bir kaç firari özlemi anlatýyor bu satýrlarým.
Ah... ah.
oysa, ne çok yalan ömür geçirmiþim seninle.
Kâh sessizlik çökmüþ odama,
Kâh neþter darbeleri vurulmuþ kapanmayan yarama.
Seni özlemek, acýlarýný omuzlamak gibi sevgili.
Her hatýrada bir kaç yük daha biner sýrtýma,
Oysa biliyorsun, bu yalnýzlýðýn sonu yok.
Belki bir gün,
Yorgun bedenim bir düþer bir kuru topraðýn baharýna!
Seni yokluklara gelin ettiðimden beri,
Hayalimizin çatýsýz evinde sus pus oldum ben!
Yargýsýz bir ayrýlýk düþtü payýma,
Özlemekten bayatlamýþ bir matem çatýrdýyor dudaklarýmda!
Hani diyorum,
Bir ölü duysa,
Acýr da yer açar ayak ucunda.
Þimdi sana soruyorum sevgili.
Bir kere ses verseydin gittiðin yerden,
Ýsteyerek atlamaz mýydým, adýma kazdýðým boþ mezarýn baðrýna!
Oysa ben ölmeye deðil, yeniden yaþatmaya gelmiþtim seni,
Bir nefes boþluðu kadar yakýndý sana duyduðum temiz düþlerim.
Sen bizi bilinmezlere peydahlýyarak,
Kaç gece bensiz dualarda " Âmin" dedin?
Gittin diye sensiz kaldýðýmý sandýn hep.
Yanýlýyorsun...
Mevsimsiz þiirlerime sürgüledim seni,
Oysa sen,
Pervasýz düþüncelerinle hep ahirete erteledin bizi.
Söylesene.
Gözlerin, aþkýn mektebi miydi?
Gitsen de ben sendeyim hâlâ sevgili,
Ayrýlýktan yana hiç bir maðlubiyeti kabul etmedim,
Umutlarýmýn yamacýnda, bir gün döneceksin diye bekledim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.