Aslýnda çýlgýnlar gibi sevdim ben
Yýllarca bu körlükle yürüdüm
Ýçimdeki boþluðu tutan kadýnlar
Ýçimdeki boþluða asýlan kadýnlar
Bir çocuðu öldürdü defalarca
Defalarca geri dönmek istedim
O ilk an yoktu, tatlý sýcak dudaklar
Saçýnýn þampuan kokusu,
Gözlerimi kapattýðým akþamüstü yoktu
Þehri zamansýzca terk eden bir otobüs
Þehri arkasýnda býrakan hüzün
Tekrar geri dönene kadar geçecek zaman
Hepsi o sona dairdi
Her akþam bir odaya kapattý hayat beni
Yýllarým farklý farklý odalarda bir odaydý
Hep oradaydým, nerede olduðumu bilmeden
Hep oradaydým, içi boþ bir kavanoz gibi
Yazdýðým hiçbir þiire geri dönmedim
Dönecek cesaretim yoktu,
Ýlkbaharýmda öldürüldüm ben,
O ilk öpüþün ardýndan tanýþtým cesedimle
Aslýnda körkütük sarhoþ sevdim ben
Tüm inançlarýmý yitirdim senden sonra
Denizin parlayan mavisini, martýlarý, güneþi yitirdim
Hep gri renklerle resimler çizdim boþluða
Kendimi hiç affetmedim senden nefret ettiðim için
Bu savaþ senin gidiþine deðil, benim dönemeyiþimeydi
Tamam orada baþlamýþtý ama orada kalmadý
Sen ve ben hep oradaydýk,
parmaklarým beline sýmsýký tutunmuþ, zaman durmuþ
o ilk an, ilk öpüþ, ilk cesaret,
ilk yabancýlaþmam, ilk tanýþmam hep oradaydýk
o boþlukla savaþýrken sürüklendiðimi bilerek
aciz kalmak
kan ter içinde uykulardan aniden uyanmak
uyuþacak vaktin kadýnlarýyla baþbaþa büyümek
ben katil olamadým, unutamadým
þimdi bana bir aþk mektubu yaz diyecek olsalar
kendi yüzüme tükürmekle baþlarým cümlelere
ve hepsi o sona dairdi derim, çünkü ben baþlayamadým…
.