VUSLATA ERMEK

Nice tükeniþler yaþadým;
Bedenimde, zihnimde ve ruhumda.
Sessizlik þifa verir, demiþ Mevlana;
Oysa ben sessizliði bulamadým,
Düþüncelerin istilasýndan
Ve bitmek bilmeyen yakarýþlarýn girdabýndan.
Asla rahata ermedi þu fani beden,
Huzur görmedim
Ve sevdim herkesi,
Dostmuþ, düþmanmýþ
Bilip bilmeden.
Zormuþ gerçek dosta kavuþmak,
Ýmkânsýzmýþ her daim mutlu olmak;
Aslýnda bir hayalmiþ
Umduðunu bulmak.
Dile gelse gönül,
Neler neler söyler,
Bilirim ki bana dair ne varsa,
Haykýrýrým her daim taþ duvarlara,
Aðýtlar yakarým,
Sýrdaþým sadece duyduðum yankýlar.
El yordamýyla bulurum yolumu,
Tutmak isterim ellerinden;
Kayýp gidenlerin hayali gitmez
Bir türlü yaþlý gözlerimden.
Kimi güler ardýmdan,
Kimi ise sessizce bekler,
Vurmak için arkamdan.
Ne ahlar fayda eder ne de yakarýþlar,
Bilirim ki çaresi beklemektir
Ve zamandýr tek ilacý.
Hicraný terk eyledim,
Bilirim ki, vuslata ermek
Bana da haktýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: