Yine Heyecan

Sýrasý deðil aþkýn..
Þimdi baþka þeyler...
Konuþmak lazým.
Þu þýrýl þýrýl akan su,
Þu bahar havasý,
Mis gibi kokusu,
Taze fýrýn ekmeðinin.
Ya da taze demlenmiþ kokusu,
Çay bahçelerinin.
Her yudumunda sonuna kadar,
Tadýna vararak hayatý içmek,
Piyer Loti’nin ruhunu þad ederek.
Þu rengarenk uçan kelebek,
Bana hür olduðumu hissettirecek.
Þu cývýl cývýl çocuklar, sanýrsýn
Enerjileri hiç bitmeyecek.
Þu hiç bahsetmediðim hüzün,
Ne yaparsýn,
Ýnsansýn,
O da bir parçasý bütünün.
Þu,
Hiç konuþmadýðým,
Hiç yaþayamadýðým, Ýstanbul...
Bir eþi varsa, evrende ara, bul.
Ne hoþ,
Þu masmavi deniz ve gökyüzü...
Ruhumu okþayan elbet bu görünen yüzü.
Þu bahar,
Ilýk ýlýk içimi ýsýtan,
...
Herþey hazýrken...
Aþktan bahsederken...anlaþýlan,
Yelkenler yeniden açýlacak bir limandan.

(2007)

Ayhan Kibar


Sosyal Medyada Paylaşın: