Bir tren istasyonunda rastladým. Gözleri sonsuzluk perdesini aralayan, Ýki mahzun yürek,iki yakut misali cevher. Saçlarý kývrým kývrým dökülmekte, Ta beline varana-dek.
Bir tren istasyonunda rastladým. Þimdi tam karþýmda duruyor. Sanýrsýn tepeden týrnaða zarafet saçmakta, Kimi zaman gözleri deðse gözüme, Gönül bir hafýz niyazýnda,huzurla dolmakta.
Bir tren istasyonunda rastladým. Uzun zaman oldu karþýlaþmayalý, Sanýrým bir daha göremeyeceðim kendisini. Olsun beklerim ben,her gün bu istasyonda. Nerede kaldý acaba?
Özkan ÇALIÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hisli kalemler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.